مظهر العجايب عطار

هر چه آيد از زبانت در بود
گوشم از در معاني پر بود

در ميانه جمع درويشان بدند
جمله در اسرار حق پنهان بدند

شيخ در نزد خليفه شد روان
در عقب رفتند جمعي مردمان

پس به او احوال را گفت او تمام
در برون در ستاده خاص و عام

در ره دين ذکر حق را کن نثار
تخم حب مرتضي در دل بکار

گر تو باشي همچو ايشان در روش
ور بيابي در طريقت پرورش

يا ابو عثمان حيري در حرم
در طريق عشق باشي محترم

ورشوي در رتبه چون شيخ کبير
در ميان اهل عرفان بي نظير

همچو ايشان باش در دين پايدار
تخم ايمان در زمين دل به کار

هرکه در راه ولايت انور است
او به شهر دين احمد چون در است

هرکه در راه علي ره دان شده
در ميان جان ما ايمان شده

هرکه در راه علي دارد قدم
هست در دار بهشت او محترم

من به ديدم ديد او در خويشتن
زآن به نالم همچو بلبل در چمن

من چه گويم من چه دانم من که ام
در شنيدن در سخن گفتن که ام

در تصوف او بسي در سفته بود
سي کتاب اندر تصوف گفته بود

اي به صورت سيب و در معني چو نور
کرده اسرار خدا در تو ظهور

در حقيقت واصل اندر راه حق
از تو در عالم نبرده کس سبق

همچو من در شرع و در دينش بکوش
تا بيايي از همه مستي به هوش

رو تو در خرقه خدا را کن طلب
وآنگهي دم در کش و نه لب بلب

يک محب را گوي تا فرمان برد
در ميان داش خانه در شود

رو چو منصور و صفا بين در صفا
تا رسي در وادي رب العلا

در جهان بسيار معنا گفته اند
در اسرار معاني سفته اند

قال را در درس مان و حال گير
تا شوي واصل تو در عرفان پير

عشق گفته با محمد در شهود
در نهان و آشکارا هرچه بود

من در اين خانه يکي دارم نهان
خود يکي شد آشکارا در جهان