مظهر العجايب عطار

اوست در جانهاي صديقان دين
نور او بوده است خود در آن و اين

روي دشمن در دو دنيا شد سياه
زآنکه او را نيست در دل حب شاه

بوالحسن دان عسکريرا در جهان
بوالحکم دان مهر او در جان جان

هرکه در کوي حقيقت راه يافت
در درون عارفان الله يافت

در همه روي زميني مقتدا
گفت اين در حق شاه اوليا

شاه بد با انبيا در کل حال
شاه بد با اوليا در سر و قال

اي به خود مغرور از شيخي خويش
در سرت دستار و در بر صوف کيش

سود و سودا در درون چه بود
اينچنين ها در درون شه بود

تو رسن در حلق محکم کرده اي
در ته چاه فنا دم کرده اي

هرکه او در چاه تن شه را نديد
رفت در درياي کفر او ناپديد

هرکه او در راه عرفان زد قدم
هست او در ذات ايشان محترم

هرکه او در شرع محکم ايستاد
در ميان خلق محرم ايستاد

رو تو خود را در ميانه نيست کن
تا بيابي سر معني در سخن

جهد کن تا نيک باشي در جهان
در ميان سالکان و عارفان

در علوم ظاهري جز زهر نيست
همچو تو اسرار دان در دهر نيست

يا اميرالمومنين جان گفته ام
در معني در معاني سفته ام

کار حال ماست در عالم مدام
سلسله در سلسله ميدان تمام

من سبق گويم ولي تو هوش دار
در معني مرا در گوش دار

در عجايب سرها دارم نهان
ليک جوهر را بياور در بيان

اي تو در ملک دلم روشن شده
در ميان باغ جان گلشن شده

آن معلم بود وارث در علوم
حکمت لقمان نموده در نجوم

هر که ما را در يقين نشناخته
در جهان ايمان خود درباخته

يک چله در پيش آن سلطان بدم
در کمال سر او حيران شدم

او همي بيند که دارد نام و ننگ
در شود در نار دوزخ بي درنگ

اي تو در بازار دنيا بس خراب
مي نداري هيچ در عقبي ثواب