لسان الغيب عطار

حق ترا در پيش خود منزل دهد
در حقيقت زندگي دل دهد

بعد از آن کامل شده در عشق دوست
گشته پنهان همچو دل در زير پوست

تو چرا در او نشسته غافلي
در حقيقت جهل داري جاهلي

از سر جان و دل و دين در گذر
چونکه با او دست داري در کمر

در طريقت شرع را کردم عيان
بشنو اي نادان در اينجا اين لسان

روز و شب در مدح آل مرتضي است
رافضي را در جهان اين بي وفاست

چونکه شيطان در دلت ره کرده است
در سر راهت بسي چه کنده است

دوست را هم دوست در خود ديده است
در اناالحق اين بيان بشنيده است

تو مشو در قيد صورت اي حکيم
زانکه صورت بين بود در خوف و بيم

ايکه در بازار بازي پاي بند
گشته در دکانها چون ريشخند

جان و دل در راه جانان باختند
سر در اين ميدان چو گوي انداختند

من از او غافل در اين سير گران
که نشسته در ميان جان نهان

گوشه کردم در اين ملک اختيار
تا در اين گوشه به بينم روي يار

اسب غفلت را در اين ميدان بهاست
صاحب او نيز در عين فناست

در قطار انداخته کشتي بسي
پرکند اين رشته در حلق بسي

رو نظر کن در دلت منصور وار
در اناالحق بين هم اينجا روي يار

در زبوني جان بمالک داده اند
در چنين وادي بجهل افتاده اند

در جهان بسيار گشتم سر بسر
شور ديدم در وي و شر بيشتر

مجتهد در دين اعظم گفته است
در چنين تفضيل او پيوسته است

بغض حيدر هرکه در دل کرد جا
بيشکي دانم ورا ما در خطا

او خدا را در يقين بشناخته
در سجود دوست خود را باخته

در سخن همتا ندارد در جهان
بر تمام خلق گشته اين عيان

اين سخن در پيش حيدر گفته ام
در مقام مکه اش بنوشته ام

در شريعت محکم است دينم باو
در حقيقت نيز حق بينم باو

چند گويم حال در خويش را
در جهان با دشمن و با آشنا