167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
جوهر الذات عطار
حقيقت هستي او ذات دارد
همه ذرات عالم در گذارند
در اينصورت ترا غوغا نموداست
نموداريست او را در ضرورت
دمي بنگر تو در سوي طبيعت
براندازد بيکره زهد و طامات
چو دريابد ترا خورشيد تابان
که در بازند بود خويش حالي
که مي نوشند در ديدار جانان
در آنجا بشنوي شرح و بيانش
در اينجاگه بکام دل رسيدند
بصورت ليک در معني بمرده
بدرياي عدم سر در نهاده
جمال طلعت جانان بديدند
مرا خاتم در اينجا رهنمونست
در اينرازم درون صاحب درد
جهان اولش آخر نمايد
نهندش روي در خورشيد تابان
در اين بيغوله بيحاصل بمانده
نديدم عاشقي کو عاشقانه
دلت در تنگناي دل فتادست
نمود مرغ جان پر برگشايد
ولي منصور آمد در عياني
فنا نزديک در عين بقايست
سزد کين هفت پرده در نوردي
در اينجا بيشکي جبار يابي
فرو برد او بگردابي درونم
که در مستي اناالحق گفت حالي
بجز رويش مبين کاينجا بهارست
دل بيچاره در پايت فتادست
سزد گر خويشتن را وارهاني
حيات جاوداني عين مرگست
بماندستي چنين عين پندار
همه ديوان درون پوست بنگر
فتاده هر زمان سر دمادم
دلم افتاده در دامت فتادست
بخاک راه خودشان در سرشتي
که چون آهو فتاده در کمندم
که همچون بلبلي در گفتگويم
بکردندش بکلي پاره پاره
که در ديدار حيرانست اسمم
شوي هر لحظه در اتصالش
خدائي کرده در عين خدائي
فتاده اينزمان در عين مولي
ز غير خويشتن کرده جدائي
بنزد عاشقان بهر نمودار
در اينراهت بنزد خويش خوانم
طلبکارند در ديد وجودت
نرفتي يکزمان در کوي يارت
خودي در خود زبهر خود نظاره