لسان الغيب عطار

در لسانم گوش برآواز تست
مرغ جانم باز در پرواز تست

چون لسان تست در گفتارماست
هم عيان تست در ديدار ماست

چاه در راهست تو چون کوردنگ
او فتاده در ته چه پاي لنگ

فرصتي داري و ياري در نظر
يکدمي در روي يارخود نگر

در لسان الغيب گوياي حقند
در پس اين پرده بيناي حق اند

او صدف بوده است و در در اندرونش
لاجرم شيطان شده اينجا زبونش

رو صدف بشکن که مقصودت در است
چون درين دريا صدف بي در پراست

بازي بازي در زمين درمي کشد
تا بدار عبرتت در ميکشد

بعد ازان زن تو قدم در راه چست
در چنين راه يقين مي باش رست

هر که در قيد جهان بيوفاست
جاي او دانم که آخر در کجاست

در رياضت کوش و دل را ده صفا
تا بيابي در حقيقت ديد ما

با چنين جمعي در او آلوده
زانسبب در خاک و خون آلوده

تو نهال ظلم کاري در جهان
بار او در آخرت گيري قران

هرکه با آل علي در آشتي است
همچو بوذر او در اينجا متقي است

در جهان از بهر چه دل بسته
در تک رود روان بنشسته

پيروي کن مرتضي را در جهان
تا رسي در وادي کروبيان

رد کنش عطار در اسرار تو
يکدمي در خلوت دلدار تو

اينزمان در گوشه بنشسته ايم
در اسرار خدا را سفته ايم

در نگرايندم جهان دون دون
کاسه هاي سر در او گشته نگون

ره بکوري رفته در اينجهان
تا ابد در جهل ماندستي بدان

در لسان ما در بحر وي است
گوشوار حاتمان و چون کي است

نيست اينحالت در ايندنيا نکو
هرکه رفته در هوايش واي او

واي برآنان که جان داده در اين
وين زمان باشند در زير زمين

پيش بين شونه نظر کن در پست
زآنکند وامانده در اينعالم بست

وصل کن خود را بواصل در جهان
گر در اينجا ذره داري عيان