مصيبت نامه عطار

سرنگون در خون و خاک افتاده بود
هر دو چشمش در مغاک افتاده بود

در محبت تا که غيري ماندست
در درون کعبه ديري ماندست

در سه روز و شب نجنبيد او ز جاي
عقل زايد تن در افتاده ز پاي

در شباني گر رمه کردي بدست
بلکه در يکشب همه کردي بدست

روزيت چون در شباني شد قوي
در شباني ختم کردي شبروي

آتش حضرت ز راهت در ربود
کهرباي حق چو کاهت در ربود

گر شوي در نيستي صاحب نظر
در جهان فقر گردي ديده ور

زلف او در سر فکندن کاملي
سر در افکنده بهر مويش دلي

رسته دندان او در بسته بود
در همه بازار حسن آن رسته بود

در ميان اين سپاه اي نيک بخت
در برش گير و بسي بفشار سخت

من کيم تا در ميان گردم خجل
بند بندم جمله در فرمان تست

بود در جانت جهاني را ز نور
آنهمه حق شرح دادت در زبور

پادشاهاني که در دين آمدند
جمله در کار از پي اين آمدند

هر کرا دل در مودت زنده شد
در خصوصيت خدا را بنده شد

در زمان معشوق آن مرد نژند
نيم خشتي سخت در عاشق فکند

بر فراموشي نهادم در دهان
چون بخوردم يادم آمد در زمان

من بهر در ميشدم در راه تو
تا رسيدم من بدين درگاه تو

زان بهر در رفتم و هر گوشه
تا دهندم در ره تو توشه

چون بعون تو بدين در آمدم
وز در تو خاک بر سر آمدم

حال حاصل در ميان جان شود
در مقام جانت کار آسان شود

در حلول اينجا مرو گر ره روي
در تجلي رو تو تا آگه روي

پس برو اکنون ز راه خويش گير
پنج وادي در درون در پيش گير

جمله را بي جوع آرامي نبود
هيچ کس در نان در نامي نبود

در بياباني که صعلوکان راه
در رکاب آرند پاي آن جايگاه

کار هر دو در گذشت از آسمان
زانکه بود آن در ترقي هر زمان