ديوان ناصر خسرو

بيرونت برند از در مرگ
چون از در بودش اندرآئي

در ديگ خرافات کفچليزي
در آينه ناکسي خيالي

خسرو و شيرين نظامي

هنوزش پريغلق در عقابست
هنوزش برگ نيلوفر در آبست

نشسته گوهري در بيضه سنگ
بهشتي پيکري در دوزخ تنگ

گهي خوردند مي در مرغزاري
گهي چيدند گل در کوهساري

خمار ساقيان افتاده در تاب
دماغ مطربان پيچيده در خواب

دوشه را در زفاف خسروانه
فراوان شرطها شد در ميانه

جواني ديد زيبا روي بر در
نمودار جهانداريش در سر

نشاط دلبري در سر گرفته
نيازي ديده نازي در گرفته

به فراشي کواکب در جنابش
به سرهنگي سعادت در رکابش

اگر در مطبخت نامست عنبر
شوي در آسيا کافور پيکر

گشاده پاي در ميدان عهدش
گرفته رقص در پايان مهدش

نواها مختلف در پرده سازي
نوازش متفق در جان نوازي

ليلي و مجنون نظامي

در مهر چو آفتاب ظاهر
در کينه چو روزگارقاهر

گنج دو جهان در آستينم
در دزدي مفلسي چه بينم

شيران سياه در دريدن
ديوان سپيد در دويدن

کاي در عرب از بزرگواري
در خورد سري و تاجداري

نايافته در زبانش افکند
در سرزنش جهانش افکند

از در طلبان آن خزانه
دلاله هزار در ميانه

اي در نظر تو جانفزائي
در سکه تو جهان گشائي

در سير نشان سوسني هست
ريحان نشود وليک در دست

ديرينه غمي که در دلش بود
در مرسله سخن برآمود

ناليد چنانکه در سحر چنگ
افتاد چنانکه شيشه در سنگ

خونابه ز ديده گاه گشادند
در پاي فتاده در فتادند

در عالم اگرچه سست خيزيم
در کوچگه رحيل تيزيم

در عالم عشق گشته چالاک
در خواندن شعرها هوسناک

در جستن آن غريب دلتنگ
در باديه راند چند فرسنگ

وامروز که در نقاب خاکست
هم در هوس تو دردناکست

در حلقه آن حظيره افتاد
کشتيش در آب تيره افتاد

هفت پيکر نظامي

در بدايت بدايت همه چيز
در نهايت نهايت همه چيز

سرعت عقل در جهانگردي؟
جنبش روح در جوانمردي؟

هنرآموز کز هنرمندي
در گشائي کني نه در بندي

ذنب آورده روي در زحلش
وآفتاب اوفتاده در حملش

از يکي تخته حرف خواندندي
در يکي بزم در فشاندندي

نوخطي در نشانده در کمرش
غاليه خط کشيده بر قمرش

پاي بيگانه در ميان آمد
شورشي تازه در جهان آمد

آفتابي در اوج خويش بلند
در قران با عطاردش پيوند

ديد نزهتگهي گران پايه
سبزه در سبزه سايه در سايه

زانکه در کارنامه سمنار
ديد در شرح هفت پيکر کار

هفت کشور تمام در عهدش
دختر هفت شاه در مهدش

ماهيان در ميان چشمه آب
چون درمهاي سيم در سيماب

در کنيزان خود نهاني ديد
آنکه در خورد مهرباني ديد

ماهيي را در آبگير افکند
رطبي در ميان شير افکند

وابر کو شيرگون و در فامست
در مزاجش رطوبتي خامست

در آن باره کاسماني بود
چون در آسمان نهاني بود

يافتش چون شکفته گلزاري
در کجا؟ در خرابتر غاري

شکر امرود در شکر خندي
عقد عناب در گهر بندي

شاخ در شاخ زيور افکنده
زيورش در زمين سر افکنده

آب در زير سروهاي جوان
سبزه در گرد آبهاي روان

مرغ در مرغ برکشيده نوا
ارغنون بسته در ميان هوا