مصيبت نامه عطار

هر که شد در خرقه شد حيله ساز
پس دکان خويش را در کرد باز

بود دزدي دولتي در وقت خفت
در وثاق احمد خضرويه رفت

دزد بر فرمان او در کار شد
در نماز و ذکر و استغفار شد

آن چه در عقبي ترا آن در خورست
کار آن کردن ترا لايق ترست

تا تصرف ميکني در ملک من
خويش را آورده در سلک من

در دو عالم نيست حاصل جز دريغ
هيچکس را نيست در دل جز دريغ

در همه چيزي رواني همچو روح
در دو عالم با سر افتاد از تو نوح

نعمتي در پاکي و در طاعتي
با تو گر صحبت کند يک ساعتي

نفس کافر را که در هر ساعتش
آزمايش ميکنم در طاعتش

چون ترا در خانه جاي ماتمست
در چنين جائي دلت چون خرمست

اين زمان در حيرت و در حسرتم
ميکند از پر موري غيرتم

در کنارت گنج بينم صد هزار
با ميان آر آنچه داري در کنار

تا در چون حق جهانداري بود
بر در تو آمدن عاري بود

محتسب بود آن يکي الياس نام
سخت در تقوي و در معني تمام

در تحمل باز گفتم حال خاک
خاک شو تا در نماند جان پاک

لاجرم ساکن نه در هيچ باب
در مروري روز و شب مرالسحاب

زلزله زين درد در ديوان کيست
يا جبال اوبي در شان کيست

گرچه در صورت ثباتي دارد او
در صفت جنبيده ذاتي دارد او

راه اول در شريعت رفتن است
در عبادت بي طبيعت رفتن است

صوفئي را ديد يکروزي نظام
در وفا و عهد و در صفوت تمام

شورشي در جان هندوي اوفتاد
ز آرزوي کعبه در روي اوفتاد

گر بصانع در دلت راهي بود
در بر آن صنع چون کاهي بود

سر بدوزخ در دهد ناگه ترا
در چه شغلي ره بود آنگه ترا

گر نبودي شور در تو اي دريغ
در کبودي گوهري بودي چو تيغ

اي عجب در تشنگي آغشته ام
وز خجالت در عرق گم گشته ام