لسان الغيب عطار

سربلندي حال درويشان بود
نه فلک در پنجه ايشان بود

ما فقيرانيم در دنيا به بند
چشم بر آزادي آنهوشمند

ياربا ما همره و ما در جهان
سربرآورده بزير آسمان

قطره با درياش وصلت يافته
در چنين پاکيش عصمت يافته

تو ز اسرار حقيقت مانده
واز در درگاه جانان رانده

تو نداري ذره پرواي خويش
مانده در صورت غوغاي خويش

اوستادم کيست شاه اوليا
مدح او گفته خدا در انما

مرد ميخواهم که همراهم بود
در يقين دوست دلخواهم بود

اصل اينکارت شناسائي بود
در درون ديده بينائي بود

پيشواي من حسين کربلا است
کو در بحر يقين کبرياست

در شريعت سربدم اينجايگاه
زانکه هستم واقف سر الاه

در سراي شرع سلطاني منم
آفتاب فقر انساني منم

در جهان سلطان دانايان منم
راه تحقيق ولايت ميروم

در حقيقت شاهباز قدرتي
بلکه تحقيق يقين حکمتي

شاه مردان را عيان دريافتم
زآن صدائي در جهان انداختم

هرکه آيد در گلستان لسان
بوي سرما بيابد رايگان

در درياي شريعت يافتم
زان چو خور برخارو خاره تافتم

جاهلانرا نيست اين دنيا حيات
خانه ايشانست در دنيا ممات

پند پر اندر شريعت دادمت
در طريقت جمله ره بگشادمت

در گلستان سخن چون بلبلم
برمثال رعد باشد غلغلم

رشته ما در شريعت محکمست
زآنسبب محبوبم اينجا همدم است

سرنهادم در بيابان خدا
هرچه آيد برسرم زو مرحبا

سجده کن او را سجده واجبست
در نگهباني جانت حاجبست

علم معني بر سر لوح دلم
در دبيرستان مولا کاملم

تا بکي اين در برويت بسته
همچو بيماران بدق پيوسته

مرتضي اسرار جانم آمده
در لسان شرح و بيانم آمده

هرکه بر خواند کتاب اوليا
راه يابد در مقام انبيا

گردن بسيار در بند ويست
ابله بسيار خرسند ويست

حيرت دنيا طريق جاهلانست
هرکه اين حيرت ندارد در امانست

اين زمان عطار مست مرتضاست
در شريعت جانشين مصطفي است

فتح ارباب معاني آمدم
در لسان عطار ثاني آمدم

از دوئي برخاسته يکتا منم
در شريعت ديده بينا منم

در ميان پاکبازان خيمه زن
آتش اندر خرمن آنهيمه زن

پاکبازان چون تقي بشناختند
خويش را همچون نقي در باختند

پاکبازان در سما جولان کنند
همرهي با موسي عمران کنند

پاکبازان بار تن انداختند
خويش را در راه او درباختند

پاکبازان شاهباز حضرتند
با احد در يک وجود مطلقند

پاکبازان در عزيزي يوسفند
ديده يعقوب را همچون کفند

پاکبازان پير جرجيس آمدند
در حقيقت همچو ادريس آمدند

پاکبازان را محمد سر بود
در شريعت ديده انور بود

انبيا گفتند و تو نشنيده
زآن در رحمت برويت بسته

خاکپاي عارفان ميباش تو
تخم نيکي در جهان ميپاش تو

در طريق مصطفي رهدان منم
واقف اسرار اين قرآن منم

فتح ارباب معاني آمدم
در لسان عطار ثاني آمدم

از دوئي برخاسته يکتا شده
در شريعت ديده بينا شده

وارهيده از تمام قيدها
سرنهاده در بيابان فنا

در شريعت مصطفي بشناختم
منزل و ماوا ز شرعش ساختم

همت اهل دلان جانت دهد
در طريق شرع ايمانت دهد

در غم دنيا بخود درمانده
واز چنين درماندگي شرمنده

عالم صورت بگرديدم تمام
عاقبت در گوشه اي کردم مقام