167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
مصيبت نامه عطار
در بهشت عدن همچون آفتاب
گوي ميزد در ميان رهگذر
تشنه درياي اسرار آمدي
راه آن سلطاني جاويد گير
در ظفر يک طفل هندو يافتند
نيست مرد دوستي هر غره
پس ببين چندين نگار سيمبر
در نيايد هيچ پيوندي دگر
تا بدان ذره نگردي غره
در شباني پادشا گشتي مقيم
در دندانش شکر خاي آمدي
خلق سرگردان شدندي هرزمان
بود آنگاهي زمستاني عظيم
جمله در آوازت آمد آشکار
آتشي در روزگارت اوفتاد
شد بدزدي نيم شب در خانه
بهتر خلق جهان ايشان شدند
در جهان مسکنت دارد سبق
بهترين خلق دو جهان آمدند
در ميان صوفيان افتد يکي
دايما در هم همي نگريستند
از سپيدي در سياهي ماندند
پادشاهيشان نيامد سازگار
تا بگردن در عدد پيوستگي
سرکشان را سرنگون انداختم
در پشيماني بزندان مانده ايم
کله در راه گورستان بيافت
مرده را سر در آورده بدست
هست در جنب حقيقت يکدمي
گفت اي داننده اسرار دان
ديد روح القدس را آنجايگاه
کز کنار سدره بيرون آمدي
دوست دارد آنکه داري دوستش
ورنه بنشيني چو چادر بايدت
در عبوديت بمعبودم رسان
تا خري در پيش باشد راهبر
دبه در پاي شتر افکنده
عاقبت محمود نيکوتر بود
لاجرم غيري و عين افتاده
گيسوش عنبر بخرمن ميکشيد
طاقت غوغاي زيبائي نداشت
کي چراغي را توان کردن صفت
در فضولي ماجرائي ميرود
خاتم الشعرا علي الاطلاق اوست
همچو دريا گوهري خواهم نمود
تا فلک بنهاد مقداري ترا
در چنين وقتي چه باشي مضطرب
چون توانم رفت پيش کردگار
بود روزي در ميان خانقاه
هيچکس را نه بزي نه ناقه