167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
مصيبت نامه عطار
هست بي حد رنجهاي دلرباي
سرنگونسارت در اندازد بخاک
روزگاري با بلا درساختي
کيمياي عشق نتوان ساختن
گوئيا دارند استسقا همه
آسيا را ديد در گشتن مزيد
کاررا همواره هموار آمدم
هيچ کس نفروشدت ناني بسيم
در طواف تو بسر گردانيند
مي ندانم رستمي ماهي کند
خيره ميکردي درو بلبل نگاه
خلعتش در پوشم آزادش کنم
هر دمي صدگونه در بگشايدت
در جهان تخم طلب چندين تراست
نوربخش هفت گردون آمدست
بود تابستان و آبي ناپديد
تا نگردي سخره ديوانگان
باز رستم زان همه بيگانگي
چون شدي مردم بسي بگذاشتي
در جهان تخم طلب چندين تراست
نوربخش هفت گردون آمدست
بود تابستان و آبي ناپديد
تا نگردي سخره ديوانگان
باز رستم زان همه بيگانگي
چون شدي مردم بسي بگذاشتي
در همه کاري تمامي بايدت
نام بودش ميره عبدالسلام
يعني از حضرت تجلي جمال
در درون خانه پرخاک تو
ميگرفتي در بر و ميداشتي
منتظر بنشسته ديدار اوست
کايدت فردا پگه يک ميهمان
چند خواهي برد آب خويشتن
ميتوان گفتن بمعني خسرويت
بود در حمام با پيري بهم
ديد ميلي سر برآورده براه
پس بود بسيار اندک مايه
شور در درياي جانش اوفتاد
بنده در خدمت او مستقيم
زندگي هرگز نگردد حاصلت
ذره ذره ديده چون روشني
سرور جمله سليمان آمدست
روي در پوشد بجلباب حيا
خاک بيزي ميگذشت آنجايگاه
آتش سخت افکند در خرمنم
مانده در درياي تاريکي خجل
خسرو جمله بتان بربري
بند بندش کلبه تيمار شد
بر سر ديوار او ديوانه
در دمي دوران دولت بگذرد