167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
خسرو نامه عطار
ميان ششدر کوه افتاده
بخوردند آنجوانرا در زماني
شبي تيره چراغي در گرفته
برايوآنهاکنند از زرنگاري
فتد زو صورت ديوار در کوي
که تا رفتند در شهر صفاهان
متاعي لايقش در خواست کردند
گهي بانگ ربابي بر کشيدي
فشانده خون چوا بر نوبهاري
يکي دستار در سربسته ميشد
بغايت در پزشکي اوستادست
جزاين برناکه خواهد کردبيرون
سوي گلرخ فرستادش بدرمان
چو اشکش سرنگون کشتي زرشکش
سگان کوي بودندي نديمش
بزاري غرقه جيحون چشمم
گرفته در دهن ماسوره سيم
که در علم پزشکي اوستادست
بشاهي خط ز جمشيدش رسيده
که آرد طاقت شمع جمالم
ويا در خواب ميبينم جمالت
مکن گردستگيري دستگيرم
نبودت پادشاهي بر جهاني
نگاهي چون کني در پادشاهي
بنقدي در کنار و بوسه آويز
مکن درباره اين پاره سستي
چگونه بوده يي در تندرستي
بسي ديوانگيها بارم آورد
که در کارمنت دلبستگي نيست
که در روي تو بايد آبرويم
اگر مکري کني هستي سزاوار
باستادند خلقي در نظاره
بتدريجي شبانگه در عماري
ز گلرخ در هوا گردي نديدند
مگر در زيراين، مکرو فسونست
چو آتش تيز، ليک آبداري
بيفگندند در خاکش بخواري
نخواهم بيتو اکنون زندگاني
که من سير آمدم زين زندگاني
کمند افگند در ديوار بالا
سرجان داشتن در دل نداري
دگر مشتي زنند ادباروعاجز
چراغ شاخسار هشت باغي
بيک تک در نورديدي جهانرا
بزير پاي اسپ اطلس کشيدند
بزيرش مرکبان راهواري
سرافسارش مرصع، طوق زرين
گلابي در عرق استاده آبش
بگلرخ گفت هين اي ماه زاده
لبش خندان و زلفش برگرفته