اشتر نامه عطار

راه من بنماي در اين جايگاه
زانکه استادم بود در ره پناه

گر مرا در گردش آيد در نهاد
من نخواهم اين همه بي اوستاد

راه رو در ره ممان اي پرده باز
تا نگردد در عقوبت ره دراز

اي دريغا قدر خود نشناختي
عمر هرزه در صور در باختي

کي بياران دگر من در رسم
اين چنين حيران بمانده در پسم

در کمال عز هرگز کي رسم
من ندانم تا در آنجا کي رسم

از براي چه در اينجا آمدي
در نبود و بود پيدا آمدي

گر نکواستي تو در اين جايگاه
بو که ناگاهي بري در پرده راه

ناگهان يک روز همچون تو براه
در رسيد از دور در آن جايگاه

راز من از پرده در بيرون فکن
زار بکشم آنگهي در خون فکن

چند باشي پرده باز و پرده در
پرده بردار و مرا در خود نگر

جان خود ايثار سازم در رهت
تا شود آسان مرا در درگهت

اي عيان تو نهان در پرده ها
روي خود کرده عيان در پرده ها

خلق کلي در تو حيران مانده اند
در درون پرده پنهان مانده اند

کيست تا نه وي چو خود دربازد او
در مقام عشق خود در بازد او

اولي در ظاهر و در باطني
ليک اينجا ظاهري و باطني

خواست دارم تا مرا در روي خود
راز پيدايي کند در سوي خود

جان خود در بازو بيش از اين مگو
راز ما در پرده چنديني مجو

در گمان و در يقين افتاده بود
سر بسوي راه کل بنهاده بود

چند خواهي بود جان در باز تو
در وصال جان جان مي ناز تو

چند سازي قصه راه دراز
چند باشي در نشيب و در فراز

گرچه اکنون در درون پرده
پاي تا سر در درون پرده

معرفت ره در سلوکت آورد
تا مگر ره در دلوکت آورد

آنچنان مشتاق آمد در وجود
بود اما در صور پنهان ببود

آتش طبعيت ره زن تن شده
در ميان جسم در هر فن شده