اشتر نامه عطار

موي در مويست اين راه عجب
گر فروماني بماني در تعب

هر که از بي علتي در حق فتاد
در خوشي جاودان مطلق فتاد

چند در پندار ماني مبتلا
چند خواهي بود در عين بلا

اين زمان در صورتي از هر صفت
ميزني دستانها در معرفت

طوق خود در گردن تو کرده است
همچو تو در صد هزاران پرده است

در هواي کام و شهوت مي رود
در مقام کبر و نخوت مي رود

چون خيالت در زمان صافي کني
در ميان عرصه کم لافي کني

جمله اشيا در خيالي مانده اند
جمله در نور جلالي مانده اند

عقل تنها در خيال آورده است
زان تمامت در وبال آورده است

پرديي در پيش رويش بسته بود
در پس آن پرده او بنشسته بود

چون ببازيدي بهر کسوت بران
در کشيدي بند آن در خود روان

يک زمان در پرده ما در خرام
يک زماني بگذر از اين ننگ و نام

در درون پرده صاحب راز شو
آنگهي در سوي ايشان باز شو

يک زمان در اندرون آي از برون
تا ترا باشم در آنجا رهنمون

عالم صغري چو در کبري فتاد
راز او کلي در آن عالم گشاد

حاجب از چشمش نهان شد در زمان
مرد را لرزي درآمد در نهان

مي بريد او راه خود در پرده باز
تا مگر پيدا شود در پرده راز

مي گذشت او تا بپيري در رسيد
روي آن مرد دگر در راه ديد

سال ها در خواندن او بيقرار
با همه در کار ليکن بردبار

در گذشت از وي بساعت برق وار
جان خود در راه کرده او نثار

پرده در پرده در پرده
بي صفت ديد او عجايب پرده

صاحب اسرار کلي گشته او
ليک هم در پرده بد در جست و جو

يک قلم در دست و لوحي پيش او
اندر آن جا آمده در جست و جو

هر زمان آن پير مي کردي نظر
در نظر کردن شده در رهگذر

نور تو بگرفته در کون و مکان
اين زمان هستي تو در عين عيان