اشتر نامه عطار

در بسيط عالمش همتا نبود
در ميان دهر سر غوغا ببود

يکدمي در لامکان عشق شو
در پي اين صورت حسي مرو

هر کسي وصفي ازين در گفته اند
در دانش از معاني سفته اند

هيچ شاعر زين معاني در نيافت
سر اسرار نهاني در نيافت

اين همه معني چو در جان باشدت
در صفت فرق فراوان باشدت

سجده کن در پيش آدم اي لعين
بعد از آن اسرار کل در وي ببين

نور عالي هر دو عالم در گرفت
آدم از آن نور مانده در شگفت

بود با حوا چنان در عين راز
گاه در شيب و گهي اندر فراز

در دهان مار بنشت آن لعين
رفت در سوي بهشت او پر ز کين

گر شوي در راه او، تسليم او
در گذر زين شيوه و اين گفتگو

در قضاي خود رضا ده از يقين
خويشتن را در ميان يکجو مبين

از قضاي رفته گر واقف شوي
در زمان و در مکان عارف شوي

از بهشت عدن بيرون رفته
در ميان خاک و در خون خفته

چون بلاي قرب حق آدم بديد
خويشتن را در ميان در دم بديد

روز و شب در ناله و در گريه بود
او چو سرگردان ميان پرده بود

کي بود تا جسم و جان در عين حال
از فراق آيند، در سوي وصال

ره روان رفتند و تو درمانده
حلقه در زن، که بر در مانده

اشتران جسم در صحراي عشق
مست مي آيند در سوداي عشق

بعد از آن در گرد اين صورت مگرد
همچو دري باش در درياش فرد

در محبت تا که غيري باشدت
در درون کعبه ديري باشدت

تا مگر در کعبه جانان روي
در مقام ايمني خوش بغنوي

پاي دل در پيچ و بس مردانه باش
در جنون عشق کل ديوانه باش

باز بعضي در گمان و در يقين
همچو بلعم مانده نه کفر و نه دين

باز بعضي در زمين، خوار از تعب
باز ماندند از صورها در عجب

باز بعضي در شراب و در قمار
باز ماندند اندرين پنج و چهار