هيلاج نامه عطار

تو با من من ابا تو در ميانه
نموده روي در ديد زمانه

توئي قطب ملايک در زمين تو
که خورشيد مکاني در مکين تو

چو کل شيئي در جمعم نمود است
همه ذراتم اينجا در سجود است

همه گويا بمن در اصل بنگر
ميان شرح من در وصل بنگر

سجود خود کنم در عشق دايم
که ذاتم هست در اسرار قايم

منم جان در تن اينجمله اينجا
همه نادان و من در خويش دانا

منم جان در تن و نور دو ديده
کسي وصلم در اينجا کل نديده

مرا زيبد که اين جا مينمايد
در وصلت در اينجا ميگشايد

همه در پرده اند و مانده کل باز
در اينجاگاه اندر عين ذل باز

کنون سر را بگفتم در قصاصم
نظر ميکن تو در عين سپاسم

همه گفتار او در کشتن آمد
از آنش در جهان برگشتن آمد

تو او را صاحب دردي در اينجا
که تو مانند او فردي در اينجا

سخن از عشق مي گويد در اينجا
تو ميداني چه ميجويد در اينجا

حقيقت دوست با او در ميانست
اناالحق گوي با وي در بيانست

بخواهد سوختن در آخر کار
شود در آخر کار او خبردار

بگوئيد آنزمان خاکستر او
اناالحق همچنان در گفت و در گو

دل و جانم چنان در آشنائي
در آنشب يافت اسرار خدائي

چنان پيري که نورش بود در روي
ابا من بود اينجا روي در روي

چو آنحالت بديدم من در آنشب
که پيري آنچنان آمد در آنشب

در اين شب چون نمودستي بگو رخ
که اينجا ميدهي در عشق پاسخ

مرا گم ميکني يارا در اينجا
که امشب آمدي در عشق پيدا

بيکباره يکي شو در حقيقت
وصال يار مي بين در طريقت

چنان گردد يکي در دهر فاني
که باشد باز در عين عياني

اناالحق در درون بحر ديدم
نظر کردم ورا در قعر ديدم

اگر جزوي تو مي بيني در اينجا
کجا بگشايدت کلي در اينجا