هيلاج نامه عطار

يقين در پيش دار ايمرد سالک
که در عين يقين گيري ممالک

يقين چون جان پيامي در همه تو
در اندازي بعالم ديده تو

چو در چشمش کمي شد آفرينش
يکي بد در يکي عين اليقينش

منم موسي صفت کل رفته در طور
دم ار ني زده پس غرقه در نور

چو من در اين يقين باشم سرافراز
از آن خواهم شدن در عشق سرباز

از آن خوانندش اينجاگاه حيدر
که او بگشاد در اينجاي صد در

حقيقت بر تو اين در برگشاديم
ترا گنج يقين در دل نهاديم

نه شرعست اينکه ميگوئي در اينجا
ازين گفتن چه ميجوئي در اينجا

تو در تقليد و من در سر توحيد
کجا گنجد يقين توحيد و تقليد

از اينمعني که من دارم در اينجا
حقيقت پايدارم من در اينجا

اگر کردم در اينجا کار خود راست
که ديدم در ازل من کار خود راست

اگر ديدي يکي اينجا طبيعت
در اندازي در آخر مر طبيعت

در اينجا فرد شد اندر سر دار
ابا ما شد در اينجاگه نمودار

فنا خواهد شدن صورت در اينجا
نخواهد سوخت منصورت در اينجا

دو عالم را بيکدم در نمودم
در آخر اولم بينم که بودم

در آخر فرد خواهم شد به آخر
دو عالم در يکي بينم بظاهر

دو عالم در درون خويش ديدم
صفات خويش را در پيش ديدم

يکي ديده است جانان را در اينجا
يکي پيدا و پنهان را در اينجا

عدم را نيستي دان همچو منصور
يکي در نيستي هان ياب در دور

ندانم جز که لا در عشق اينجا
که از لا شد دلم بينا در اينجا

در اينجا وصل کل ديدند يا بار
نه در صورت اگرچه زو پديدار

هم او داند وصال خويش در خويش
هم او بگشايد اينجا گه در خويش

يکي دانم که در جمله نمودم
نظر کن در زمانه بود بودم

اگر در صورت آن اصل ديدي
يقين در هر دو عالم وصل ديدي

در تو در حقيقت باز کرده است
دو چشم جانت اينجا باز کرده است