167906 مورد در 0.08 ثانیه یافت شد.
ديوان شاه نعمت الله ولي
جان است بيار در ميانه
در نغمه ساز عاشقانه
رند مست خراب باشد نه
هيچ همدم چو جام دارم نه
در زمين دلم بکارم نه
گشته زان معني مصور آينه
صورتا گشته مصور آينه
ناگشته فنا بقا نيابي
رندي چو من آشنا نيابي
اي يار مجو مرا نيابي
در ميکده حاليا نيابي
بر درگه خويشتن نهادي
چه شناسي حضور بيداري
گر تو در پاي عاشقانه ميري
صلا اي مي خوران لاابالي
فارغ ز وساوس خيالي
زان جام مروق زلالي
باز با مستان نشستم يللي
سيد مجموع رندانم بلي
صدق دل عاشقان تو داني
جان ما آشناست تا داني
مر ترا در قفاست تا داني
در چمن مي چمند تا داني
در حرم محرمند تا داني
حيف باشد اگر تو وا ماني
در خيال مژده پيراهني
گوئيا پيش نفس در گروي
در صورت مردم سپاهي
آفتابي به صورت ماهي
پادشاه خوشي و خرگاهي
به شوکت پادشاهي با سپاهي
جاهي دارم چگونه جاهي
وصف رخ او به استعارت
همچو او در ولايتي نبود
جمله خلق شاه تا بنده
کس نگويد وجود خود در چيست
بر همه کاينات سلطان است
شاه عالم پناه دربان است
گاه سرمست در مغان گردد
تا باز به حضرتش رسيديم
پرواز کنان روان پريديم
چون سرو بهر چمن چميديم
جز نور جمال او نديديم
در ذوق هميشه بر مزيديم
در پي دوست دربدر گشتيم
در همه حال معتبر گشتيم
وز نواي بينوايي محتشم
در ظاهر و باطن اند همدم
بنشين جاويد، خير مقدم
نيک حيران شده است و سرگردان