هيلاج نامه عطار

در اين اعيان منصور است رفته
سخن چين چنين در عشق گفته

شود يکرنگ اينجا در يقين او
بود در عشق جانان پيش بين او

بدان نقاش تا بيني تو در خويش
که اعيان کرده در تو جوهر خويش

تو نقاشي کنون ايشيخ در ديد
يکي بنگر تو در اسرار توحيد

در اينجا کار دارد گر بيابي
وگر تو فتنه تو در نيابي

وصال يار دارد در اناالحق
که اينجا ميزند در يار الحق

منم حيران شده ايدوست در تو
که چون بگشاده ايدوست در تو

منم حيران شده در روي خويت
يقين جا ميدهم در آرزويت

چه شور است اينکه در عالم فکندي
خروشي در دل آدم فکندي

چه شور است اينکه ما را در نهادست
که شوري در نهاد ما نهاده است

زند بحرم عجب شوري در اينجا
بگفت اسرار کل در روي دريا

توئي ايذات بيچون در عيانم
که شور آورده در شرح و بيانم

طبيعت شد خجل در راهت ايجان
چه ماند در يقين آگاهت ايجان

ببايد کاملي پاکيزه گوهر
که گويد راز تو در بحر و در بر

منم راز تو گفته در سوي کوه
فکنده زلزله در بار اندوه

وصالت در دلم آتش فکنده
عجب شوري در او بس خوش فکنده

ز سوداي تو در خونم چنين راز
نظر کن در دل مسکين افکار

يکي ديدم ز تو در بي نشاني
از آن کردم در اينجا جان فشاني

فنايت خوشتر آمد در نمودم
که در اول فناي محض بودم

اناالحق خود زدي در ذات منصور
بگفتي تا شدي در عشق مشهور

چنان منصور با تو در جهانست
که بيشک با تو در شرح و بيانست

چنان منصور با تو در نمود است
که کلي با تو در گفت و شنود است

بکش منصور جانا هم در اينجا
که بگشادي ورا کلي در اينجا

برافکن پرده از منصور بنيوش
لباس سر خود در جمله در پوش

دو عالم از تو حيران مانده امروز
همه در گريه و من در چنين سوز