167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
ديوان شاه نعمت الله ولي
بجز رمز و کنايت درنگنجد
با ساقي عاشقان مؤبد
لطفش جاني به او سپارد
در بصر هر که نباشد رمد
عاشقان را الصلا خواهيم زد
عالمي دل در او درآويزد
خاستن از نشست نشناسد
احدي لاجرم هويدا شد
در مرايا ظهور اسما شد
اگر سلطان گداي ما نباشد
از حياتش ترا بقا بخشد
ديده روشني که بينا شد
نام آئينه کون جامع شد
از دولت او کارم برآمد
عاشقانه از صنم آسوده اند
منعمانه از نعم آسوده اند
نعمت الله را عطا فرموده اند
در حرم مستانه با ناز آمدند
باز شهبازان به پرواز آمدند
بيچاره کسان که در خمارند
شادي ساقي کوثر مي زند
همدم عاشقان مي خوارند
گوئيا مست خرابي مي کشند
در گلستان عشق از آن نالند
وارسته ز جبه و کلاهند
در ملک حدوث پادشاهند
خود و معشوق روبرو بيند
صد دل به کرشمه اي ربايند
در همه حال ناظر اويند
در دار وجود نيست موجود
نظرم بر نگار خواهد بود
ساقي سرمست مي خواران بود
نعمت الله مير سرمستان بود
در همه آئينه او پيدا بود
ديدم و ساقي سرمستان بود
لايق جان بولهب نبود
به گدايان بي نوا بگشود
ساقي سرمست ديدم يار بود
نزد آنکس که دايره پيمود
در حقيقت اله موسي بود
ساقي ما به روي ما بگشود
نام تمثال خويش جان فرمود
تا ابد مير عاشقان فرمود
در جام جهان نما نمايد
در ديده ما عيان نمايد
معشوق به عاشقان نمايد
در صورت هر گدا نمايد
تا نور خدا ترا نمايد
ما را درجات مي نمايد
کو نور خدات مي نمايد