هيلاج نامه عطار

دمي بودم بود پيدا در اينراه
زماني محو گشته در بر شاه

در اينحضرت منم گم کرده خويش
بغربت در پس اين پرده خويش

جمال ما نديدند اندر اينجا
که بگشايد در ايشانرا در اينجا

در ما را نه بسته است در حقيقت
ولي نتوان درون آمد طبيعت

که او ره کرده گم در پرده ماست
بمانده در سر او پرده ماست

جمال ماست پيدا در همه کل
فرستاديم در تو دمدمه کل

تو از ما زنده در جسم و در جان
منم اينجا ترا ديدار جانان

ز ما بگذر که پيدائيم در تو
جمال خويش بنمائيم در تو

چو جام ما خوري در عز و در ناز
نقاب هستي از پيشت برانداز

ادب داران ما در عز و در ناز
شدند اينجا ز ديد ما سرافراز

دوا کن درد شيخاهم در اينجا
که جانانست در ديد تو پيدا

از آن در درد ياري باز مانده
که بي او ميشوي در آز مانده

تو در او گم شو و ديدار بنگر
درآ در خويشتن اسرار بنگر

تو در او گم شوي نابود گردي
حقيقت در خدائي فرد گردي

دواي درد ما ديدار اويست
که او در جان ما در گفت و گويست

قراري يافت دل در نزد عشاق
که شد در جان جان امروز کلي طاق

ز اولي جمله در اينجاست بيشک
در آخر جان جان پيداست بيشک

دو روزي صبر کن در گردش دور
که آنگاهي رسي در جمله غور

دو روزي صبر کن در بود و نابود
که در آخر بيابي جمله مقصود

دو روزي صبر کن در هجر جانان
که ددارت دهد در آخر آن

دو روزي صبر کن در محنت يار
که در آخر بيابي قربت يار

قناعت کن در اين دار فنا تو
که خواهي رفت در دار بقا تو

همه روي جهان در عين ماتم
همي بينم در اينجاگه دمادم

نه من در غم بماندستم گرفتار
نه هم در بند خود مانده است دلدار

ترا لطفست اينجاگه نموده
تو در قهري و در جهلي چه بوده