هيلاج نامه عطار

من اندر فلسفه در آخر کار
بمانم مدتي در وي گرفتار

زهي قرآن که داني در حقيقت
نموده راز جانان در شريعت

اگر ره برده در ذات اينجا
هوالله دان تو در آيات اينجا

حقيقت در هوالله هو ببين باز
گرفته نفحه در انجام و آغاز

همه جان در نمود ذات آمد
عيان جمله در ذرات آمد

همه سري که در عين کتاب است
از آن منصور در وي بيحجابست

که ايشان برده ره در قربت تو
رسيده در نمود حضرت تو

سلامت ميکنم در جزو و در کل
نباشد حکم ما ايدوست هر ذل

جهانت در تعجب ماند آخر
که بيچون آمدي در وي تو ظاهر

ره شرع تو بسپردم در اينجا
مرا در شرع خود کردي تو يکتا

نظر در حال ايشان کن بتحقيق
مرايشانرا در آنجا بخش توفيق

کجائي تو که در بود وجودي
تمامت را در اينجا بود بودي

توي الله در ديدار منصور
که اورا کرده در خويش مشهور

ترا يکسان کند در وصل اينجا
نمايد ديد خود در اصل اينجا

ويم گفتار در عين زبانست
ويم اسرار در شرح و بيانست

دلم در واصلي او نهان شد
در او گم گشت و آنجا جان جان شد

دلم در واصلي يکتاي اويست
از آن در جزء و کلي جاي اويست

چه جامي آن کزين نه کاسه چرخ
در اينجاگاه آورده است در چرخ

ميي در کش که منصور آن کشيدست
جمال يار در آنمي بديد است

ميي در کش که آنجاگاه حلال است
از آن منصور در عين وصال است

ميي در کش که جانت زنده گردد
بساط هستي اينجا در نوردد

در آنمي زن اناالحق همچو من تو
عيان خويش را در تن بتن تو

در آنمي زن اناالحق بر در يار
که کل بيني عنايت ليس في الدار

از آنمي خورده ام در عز و در ناز
که ديدستم رخ دلدار خود باز

اگر من جام بشکستم در اينجا
تو جامي ده در اينجاگه مصفا