هيلاج نامه عطار

نه فريادت رسد جز جان در اينجا
که جان ديده است مرجانان در اينجا

نه کس داند حقيقت بازي او
ترا دارد يقين در گفت و در گو

مرا گفتا چرا در غم نشستي
در معني بروي خود به بستي

تأمل کردم از دم در تأمل
فتادم جان و دل در شور و غلغل

سرافرازي کن اي بيسر در آخر
که اينجا نيستت همسر در آخر

در اينجا گنج معني بيشمار است
در آخر دوستانرا يادگار است

درخت سبز با موسي در آن شب
اناالحق گفت با موسي در آنشب

عجب باشد اگر در خون چو منصور
شود در عشق او القصه مشهور

چنانم اينزمان در ذات مانده
کنون در عين هر ذرات مانده

چنانم ده ريئي و در يکي کم
منم چون قطره در درياي قلزم

صفاتم ذات بيچونست اينجا
ويم در خاک و در خونست اينجا

گشوده راه ما در کل کونين
همه ديدار ما در عين مابين

چو ذاتم داد اينجا در حقيقت
رهم هم داد ما را در شريعت

حقيقت از در منصور حلاج
بود او را يقين در عين آماج

زبان دارد گنه در بيوفائي
که دعوي ميکند او در خدائي

بحکم شرع اگر در خون بگردد
اناالحق گفتن اينجا در نوردد

ابا من يار در زندان چنين گفت
رموزي دوش در عين يقين گفت

نداري طاقت جامي در اينجا
کجا يابي تو مر کامي در اينجا

تو يکتاي مني در جان و در دل
ترا ام من ترا اي پير واصل

نخواهم صورت اينجا گاه دانم
از آنصورت در اينجا در نهانم

همه در فتنه و ما در بر دوست
حقيقت صورت ما صورت اوست

مرا کار است با ذاتش در اينجا
که بر ميخوانم آياتش در اينجا

حقيقت شيخ دين اصلم در امروز
به بين بيدست و پا وصلم در امروز

عيان بين يار در جانت حقيقت
دگر بشناس او را در طريقت

در اين آيينه شيخا يار بيني
ولي در ليس في الديار بيني