الهي نامه عطار

ز عيسي آن يکي در خواست يک روز
که نام مهتر حقم در آموز

خوشي مي گفت اگر نگشائيم در
بجاي حلقه بر در مي زنم سر

که گر تو کژ روي اي گوي در راه
بماني تا ابد در آتش و چاه

مشوتر گر چه در آبي هميشه
در اين معرض چه سنجد شير بيشه

که داند تا در اين اندوه مردان
چگونه زار در خونند گردان

در آن ويرانه شد محمود يک روز
يکي ديوانه اي را ديد در سوز

و گر در ره روي سر پيش ميدار
نظر در پيش پاي خويش ميدار

اگر يک دم تنم در دامت افتاد
دلت در دام من مادامت افتاد

گهي صد گونه شهوت در درونش
برانگيزم شوم در رگ چو خونش

در افکندست خلقي را بغم در
همه گيتي بر آورده بهم بر

بهر کنجي دلي در خواب کرده
بهر جائي گلي در آب کرده

ببين ابليس را در لعن و در رشگ
ز ديده چند بايد ريختن اشگ

شدم در پي روان تا آن چه آبست
که چندانيش در رفتن شتابست

محک نقد مردان در کف اوست
ز مشرق تا بمغرب در صف اوست

چو در ميدان دعوي مرد آمد
همه چيزش ز حق در خورد آمد

اگر چه لعنتي از پي در آرم
به پيش غير او کي سر در آرم

در آن ساعت که ملعون گشت ابليس
زبان بگشاد در تسبيح و تقديس

چو در صافي هزاران سال آن ديد
کجا در درد غير او توان ديد

چرا لعنت چنين در جان نهادي
چو گنجي در دلش پنهان نهادي

چو اول آن نظر در کار آيد
در آخر زخم کي دشوار آيد

چو شيطان اينچنين گرمست در راه
تو چوني اي پسر در عشق دلخواه

چو چندان سحر گم شد در عصائي
نگردد گم در او جز ناسزائي

بره در بيوه اي را ديد جائي
فکنده قصه اي را در عصائي

مگر محمود آن شب ديد در خواب
که بود افتاده در چاهي بگرداب

در افکندند لشکر خويش بر هم
گرفتند آن عصا در دست محکم