الهي نامه عطار

در افتادند در شهري سپاهي
گريزان شد نهان زآن شهر شاهي

گرفته بود در بر دلستاني
در آن مدت نديدش کس زماني

به پيش خويش خواندش چون در آمد
سلامش گفت و حالي در سر آمد

يکي خيمه در آن ره در گشادند
شکاري را بر آتش مي نهادند

گهي در صلح باشم گاه در حرب
شود جولانگه من شرق تا غرب

شبي در مسجدي شد نيک مردي
که در دين داشت اندک مايه دردي

متابع گردد او را در همه حال
بماند جاودان در خيل دجال

مگر بوالقاسم همدان در آن راه
در آمد گرد آن مي گشت ناگاه

که در خلق جهان بسيار افتاد
در اين ديرم کنون اين کار افتاد

بمردي رو در آن ديني که هستي
که نامردي است در دين بت پرستي

شهش محبوس کرد و در عذابش
نه ناني داد در زندان نه آبش

در آب افکند خويش آتش پرستي
که تا در دين وي نايد شکستي

اگر مرگ تو در بابل نبودي
ترا اين آرزو در دل نبودي

بشهر مصر در شوريده اي بود
که در عين اليقينش ديده اي بود

هزاران دل بمژگان در ربوده
بهر يک موي صد جان در ربوده

در سردابه را آن فخر گرگان
ببست القصه در پيش بزرگان

کليد آنگه بديشان داد و تا روز
بر آن در خفت در عشق دل افروز

مگر در جسته بود از شمع آتش
فتاده در لحاف آن پريوش

چو در آتش فتاده بود يارش
در آتش اوفتادن بود کارش

زماني ثقبه در گوشش گهر بود
زماني حلقه در گوشش قمر بود

رسن در گردن درويش افکند
پس آنگه اسب را در پيش افکند

در آن سوزش بصحرا رفت ناگاه
نيستاني دروده بود در راه

تو گر در دوستي جان در نبازي
ترا آن دوستي باشد مجازي

زماني بود ترسائي در آمد
بخدمت پيش آن بت در سر آمد

چو شيخ آن حال ديد از دير بگريخت
بسي با خود در آن قصه در آويخت