الهي نامه عطار

يکي نفس است و در محسوس جايش
يکي شيطان و در موهوم رايش

قدم چون خضر نه در راه مردان
که گردت در نيابد چرخ گردان

بهر علمي که باشد در زمانه
همه بودند در هر يک يگانه

بصد سختيش در کشتي نشاندند
وز آنجا در زمان کشتي براندند

در آنجا رفت و شد مشغول طاعت
بسر مي برد عمري در قناعت

اگر شهوت نبودي در ميانه
نه من بودي و نه تو در زمانه

اگر کشته شوي در راه او زار
بسي زان به که در شهوت گرفتار

کشد چون پيل مستش اسب در راه
پياده رخ نيارد نيز در شاه

چو قارونان در اين ره عور آيند
هژبران در پناه مور آيند

ز حيزي گر کمي در عشق دلخواه
نه اي آخر ز موري کم در اين راه

تو منگر در نهاد و بنيت من
نگه کن در کمال نيت من

شبانگه مصطفي را ديد در خواب
بدو گفت اي علي در راه مشتاب

چو زخم سخت بر دست سگ افتاد
سگ آمد در خروش و در تک افتاد

که من در خورد ايشانم هميشه
که در معني چو ايشانم به پيشه

مگر در دست و در پاي از اديمش
غلافي کرده بودندي مقيمش

پسر گر چه بود شايسته فرزند
چو يوسف اوفتد در چاه و در بند

زماني بود و خلقي در رسيدند
ميان صفه خواني در کشيدند

چو از يوسف فرا انديش گيرد
در آن ساعت مرا در پيش گيرد

خطاب آيد که اي در عين مستي
بيا در ما گريز از جمله رستي

مگر تو فضل خود در کار آري
مرا در پرده اسرار آري

هزاران در گشايد هر زماني
ز هر در ظاهرش گردد جهاني

ندادي در سرا کس را رهي باز
نبودي هرگزش در خانه دمساز

که چيزي در سر آن شاهزادست
کز آن شهزاده در پا اوفتادست

در آن پرده که شه بيرون سر داشت
ورم بود و در او يک جانور داشت

کنون تو اي پسر چيزي که جستي
همه در تست و تو در کار سستي