167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
گلستان سعدي
بارسالاري بيفتاد از ستور
که سهلي ببندد در کارزار
شرط ياريست در طلب مردن
ديگران دوزخ اختيار کنند
زان ميان گفت شاهدي بلخي
بي خبر دستها بريدندي
بگردابي درافتادند با هم
نينديشد ز روز تنگدستي
بگردش نباريده باران تير
چون عمل در تو نيست ناداني
که بهر انجمن نشايد گفت
لاجرم قيمتش همي بيني
بيشتر آيد سخنش ناصواب
اگرت سرزنش کنم خاموش
رفته در پوستين صاحب جاه
روزگاري در اين بسر برديم
ديوان سلمان ساوجي
کشيدند رخ در نقاب مغارب
کزو جان غمگين بود شادکام
جهانيش در سايه احتشام
فرو رفته در بامداد جواني
زند خيمه بر جنت جاوداني
در اطراف رخساره ارغواني
بنشاندند کازروني را
بنام بنده ديناري نباشد
از غبار در ور نيکوتر
غيبتم از حضور نيکوتر
شد نهان در حجاب منع دريغ
نبود چارپا دوپا دارم
من چرايم ز لطف تو محروم
در کفت قوت بنان کليم
مادر روزگار گشته عقيم
لاجرم گوهرش بماند يتيم
داغ کرده به نار ابراهيم
در طبع عدوت جز سگي نه
ناله افتاده باري آمدي
دامنش را ز چنگ نگذاريم
در جمال صفات حيرانيم
آفريدند در جبلت ما
کج نشين راست در برابر گو
زلفت آورد در ميان زنار
در جام جهان نماي شاهي
در خنب محبت الهي
در خانه ماست مرغ خانه
در ده مي باقي شبانه
مستان و معربدان خونخوار
در دامن آخر الزمانت
درياي جهان به نيم خاشاک
در حلقه ذکر خانقاهت