167906 مورد در 0.08 ثانیه یافت شد.
ديوان خاقاني
در سايه زلف کرده بالين
خورشيد هوا نقاب در ده
دانه مرغان روحاني بخواه
نعل هوس از نهان نهاده
در کاهش جان من فزوده
آه من آسمان شکن کردي
هر سر شاخ بابزن کردي
آه در جان آشنا شکني
دل فداي تو باد تا شکني
خاقاني را به تاجداري
تا حلقه زلف برشکستي
چندان بزدي که درشکستي
ناله همه در جگر شکستي
در دست تو اين فسانه بايستي
در کام دلم نفس شکستي
در نيمه ره رسن گسستي
از دوست کرشمه نهاني
پيداست بهار شادماني
در ملک سخن خدايگاني
کاندر بر سوسني نيابي
حريم روميان آنک مهيا
کنم آئين مطران را مطرا
سوي بغداد در سوق الثلاثا
افکنده کمند خيزران را
دست آب دهد مجاوران را
کانداخته يغلق پران را
زهر است نواله قيصران را
آهو حرکات احوران را
از سپيدي پاسبان برخاست
کز دمم باد مهرگان برخاست
که اميدم ز گلستان برخاست
از در شاه شه نشان برخاست
کيخسرو باستان نديده است
جز آتش در دکان نديده است
در گلوگاه ساغر افشانده است
بانوي عدل گستر افشانده است
ني مصريش خاطب هنر است
آرزومند ژاله سحر است
کت لباس بطر ندوخته اند
يکي رومي نو مسلمان نمايد
صرير در شاه ايران نمايد
در زبان هاي مزهر اندازد
در گلوي دو پيکر اندازد
مشتري طيلسان در اندازد
کز دهان آب احمر اندازد
سوي هر روزن اخگر اندازد
در مغاک مقعر اندازد
تا در اين ديو، گوهر اندازد
اين دل غصه پرور اندازد
خويشتن را در آذر اندازد