167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
شاهنامه فردوسي
فرستيد گريان بدين جايگاه
بياويختند آن گرامي تنش
بدو در سکوبا و مطران بدي
فريبنده مرد از در سرزنش
توي در جهان تابوي سودمند
بکوشش توانمش کردن تباه
در شارستان را ببستند سخت
بدين شارستان در نمانم دراز
چنين تا در قيصر نامدار
گشادم در گنجهاي کهن
ندارم که دارند کشور نگاه
فرستيم نزديک تو بي گمان
وزين در فراوان سخن راندم
بپرسيدن آزادي اندرگرفت
به تاج اندرون گوشوار منند
ز در اسپ پرمايگان خواستند
سراسر بپور تخواره سپرد
مخوانيد جز آفرين در نهان
وزان پس ورا خواندي شهريار
چنين تا در خانه پهلوان
بري کاخ بهرام ويران کنيد
قصب کرد در زير پيراهنش
کجا جويمش در ميان سپاه
که بنهاد پيروز و فرخ قباد
بدان تا نماند سخن در نهان
همه در پناه جهاندار بيد
که نشناختي کهتري در جهان
ز هر در پرستنده ايزدي
مرا در جهان خوار بگذاشتند
ز خوبان وز دختران مهان
که بوند ازو پيشتر در جهان
در مهاي گنجي بر افشاندند
شمارش بکردند و در ماندند
بخواننده آگاهي نوبريم
چو خورشيد تابنده در جوشنست
که ديدار او در زمانه نوست
که امروز در دست آهرمنم
سخن يادگيري همه در بدر
سر سرکشان در کنار آورد
پس پشت او مسند لاژورد
بياراست در پيش من رزمگاه
خردمند را غمگساري بود
جهان بي درم در تباهي بود
ندانم زبان در دهانت چراست
ز ياقوت رخشنده بودي درش
خروشان بيامد سوي بارگاه
بريده همي داشت در مشت خويش
همي کوه در گردن آويختي
در خانه پادشا راببست
که بودند در گلشن شادگان