167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
شاهنامه فردوسي
هرانکس که بود از در کارزار
شده نام او در بزرگي بلند
همه نامدار از در کارزار
بماند مگر دوستي در ميان
شود آشکاراي گيتي نهان
نهادند تا پاي در انگبين
ز گشتاسپ يل در جهان يادگار
چه کرد از فرومايگي در جهان
به دام بلا در نياويختند
سر مرد بخرد ازو در خمار
نبد رنج مهرک مرا در شمار
هم انگه در دژ گشادند باز
گرفتار شد در ميان هفتواد
بترسيدم از کردگار جهان
در پادشاهي و راه گزند
به هر جاي کارآگهان داشتي
بود شير درنده در مرغزار
خداي جهان را نيايش کنيم
برآورده پيش خرد تافته
تو گويي که در زير يک چادرند
بالتوينه در صف کارزار
که در پادشاهي نماند دراز
خردمند موبد به پيش اندرون
درفشان درفش سيه بر سرش
ز در سوي قيصرش بگذاشتند
کليد در گنجها خواستند
دگر پيش ديوار بيمارستان
به گرد در آزداران مگرد
نخواهد که مهتر سپاهي بود
همان باگهر در پرستان خويش
چو در خواب شد شهريار رمه
بر تاجور يزدگرد آمدند
ز بازارگه تا در شهريار
بياموزيم تا بدانم سزاست
سوي شورستان سرکشي بر هيون
بزد همچنان مرد نخچيرگير
چو ايمن شوم در برانگيزدم
بيامد بر منذر نامدار
بر دخمه يزدگرد آمدند
پراگنده شد در ميان مهان
جوانوي شد تا در شهريار
کرا خواند خواهند شاه جهان
برش در ميان تنگ بنهيم تاج
اگر زيردستت گر نامور
بيامد در خانه سوراخ کرد
وزان پس گشادم در ايزدي
نشسته پراگنده مردان مه
ازو بازگشتم به بيچارگي
نبنديم دل در سراي سپنج
فرستمش تا خان آذرگشسپ