167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
شاهنامه فردوسي
کليد در پرده او داشتي
ببخشاي روز جواني مرا
به نزديک سودابه رفتند زود
بگفتند با شاه در انجمن
ز بهر سياوش نيارند گفت
بلرزد همي شير در انجمن
گريزند ازو در صف کارزار
بزايد شود در جهان پادشا
برين گونه بر جادويي ساختي
بدان تا چرا کردشان خواستار
بجويم فرستم بي اندازه چيز
نجستيم در جنگ ايشان زمان
بيايد بگيرد جهان در کنار
به گلشهر بسپرد پيران کليد
به نخچير بر شير بگذاشتي
درفشي شوم در ميان جهان
بخواهش بخواهد ترا از پدر
فگندند در گردنش پالهنگ
زماني ز فرمان بتابند سر
بجنبيد گلهشر خورشيد فش
همان نيزه و خنجر هندوان
ببر نامدار از در کارزار
بينداختش خوار در قلبگاه
به ابرست گر در دم اژدهاست
جهان آفرين را ستايش گرفت
فزوني بخوردست انده مخور
بپرسيد شيراوژن از شهريار
به آتشکده در نيايش گرفت
ز بيمش نيارد بديده در آب
نکوهيده باشد بنزد مهان
نشستن مگر بر در پادشا
چنين بود در پادشاهي نشان
نديدي براوهاي پرتاب اوي
گرفتند پوشيدگان در برش
بغارت ببستند يکسر ميان
نهادند در پهلوي شاه نيز
کجا هم چنو در زمانه نبود
بزيبد ترا بند و بيمارستان
بترکان رسد در صف کارزار
بپيرامنش کس کجا ماندي
روانش بمرگ برادر بخست
ببوسيد خاک از در پيشگاه
همه سرفشانيم در کارزار
وگر کوه البرز در جوشنست
يکايک بدو در نهادند روي
سپرهاي چيني بسر در کشيد
فراوان بباريد خون در کنار
سپرهاي چيني بسر در کشيد
تهي شد ز گردان و آزادگان
شدم در گمان از بد بدگمان