167906 مورد در 0.08 ثانیه یافت شد.
شاهنامه فردوسي
به گنجور او داد با خواسته
بديدند هول نشيب از فراز
يکايک فرستادشان يادگار
بديد و ببيند در شهريار
همه خاک عنبر همه زر خشت
کس اندر جهان آن بزرگي نديد
سر تور بنهاد در پيش اوي
درفشان کنم تيغهاي بنفش
بديد آشکارا ندانست راز
درفشي برافراشتندي بلند
ابا بچگانت برآورده ام
شگفتي خروشيدن اندر گرفت
برفتند گردان به زرين نيام
چو بالاي پرمايگان خواستند
فشاننده خنجر آبگون
نبايد گرفتن بدان هم شمار
خرد از هنرها برافراخته
هيون دلاور برآورد پر
ز هر در سخنها همي راندند
مزن در ميان يلان داستان
که بودند در پادشاهي نشان
زمانه برو دم همي بشمرد
شدن نزد سالار فرخ پدر
بپرسيدش از گردش روزگار
ز زاولستان تا به کابلستان
همانا نيايد بدين کارزار
نشستست با تاج گيتي فروز
بباريد شمشير و گرز گران
نگنجد بماند به چنگال گرگ
همي پهلوي نام يزدان بخواند
ابا نامداران ز بهر شکار
همانا که هستند سيصدهزار
پراگنده در شهر مازندران
سر سرکشان در کنار آورد
ز هر سو رده برکشيده سپاه
ببخشيد بر هرکه بودش نياز
بزرگان لشکر شدند انجمن
در کهتري خوار بگذاشتند
بجوشيد شمشيرها در نيام
سپاه اندرآمد به پيش سپاه
بجويند کار آزموده مهان
تهمتن بروي زواره بخورد
درختي بجست از در بابزن
بگشتند گرد لب جويبار
ميان سپه در نماند نهان
که هنگام بزمست در گلستان
گشاده کنم گنجهاي نهان
نيارست کردن بدو در نگاه
شکاري چنين از در مهترست
نشستن گهش ساخت در گلستان