ديوان عبيد زاکاني

نه جرم در بر عفو تو نااميد شود
نه آز بر در بر تو انتظار کند

ز جور چرخ جفا پيشه در امان باشد
عنايت تو کسي را که در حصار آرد

فروغ روي بتم در قدح بدان ماند
که آب آيد و در روي ارغوان دارد

لاله خوش جلوه را عنبرتر در ميان
غنچه خوش خنده را خرمن گل در کنار

بزم صبوحي خوشست خاصه در ايام گل
عيش جواني خوشست خاصه در اين روزگار

زمزمه از ساکنان قدس ديدم در سلوک
لشگري از رهروان غيب ديدم در گذار

هست دست درفشان و گلک گوهربار تو
همچو بادي در خزان و همچو ابري در بهار

مقدم رايات منصور جهانگير ترا
کشوري در آرزوي و عالمي در انتظار

پادشاهي کاورد زخم سنانش روز رزم
دهر را در اضطراب و چرخ را در زينهار

کرم پناه جواديکه هست در جنبش
جهان و هرچه در او هست خوار و بي مقدار

دست موسي است در طليعه صبح
دم عيسي است در نسيم بهار

چتر او را سپهر در سايه
منجقش را ستاره در زنهار

غزال خرمن سنبل کشيد در آغوش
چکاو لاله نعمان کشيد در چنگال

هماي چتر ترا آفتاب در سايه
نفاذ امر ترا کاينات در فرمان

ز زخم تيغ تو ملک عدوت ويرانست
در او نشسته حسودت چو بوم در ويران

صرير کلک ترا روزگار در تسخير
مسير تيغ ترا کاينات در فرمان

وانکس که بر در تو نگردد کليد دار
در تخته بند بسته بود چون کليد دان

از قبولت هرکه او چوگان دولت يافته
گوي در ميدان اين ايوان مينا در زده

چو گل افسانه در مجلس فروزي
چو بلبل شهره در شيرين زباني

خجسته کلک او در گنج پاشي
مبارک دست او در زر فشاني

در اين مقام فرح بخش و جاي روحفزاي
بخواه باده و بر دل در طرب بگشاي

در عيش ساز و عادت خسرو بنا نهاد
در رسم و عدل شيوه نوشيروان گرفت

به درگاه او التجا کن عبيد
که اين رفتن در به در هيچ نيست

در سايه تو تا به ابد کامکار باد
خود بخت نيک در ازلش کامياب کرد

رشته کاينات در هم بست
پس سر رشته در ميان گم کرد