ديوان صائب

در حسب ممتازي از فرمانروايان جهان
در نسب داري شرف بر خسروان نامدار

در بساط خود فلک هر اختر سعدي که داشت
ريخت در پاي سمند آن شه صاحبقران

ماهيان را در زمان حفظ او دام بلا
چون دعاي جوشن از آفات دارد در امان

کمتر از داغ دل لاله است در دامان دشت
در فضاي وسعت خلقش سواد آسمان

در کشيدن ريشه سنبل برآيد از زمين
دام را در خاک اگر سازند صيادان نهان

شهسوار صيت او آورد تا پا در رکاب
پاي در زنجير ماند آوازه نوشيروان

اين عمارت را چنين پيشانيي در کار بود
کز گشاد او نماند عقده در کار جهان

از خرمي نماند اثر در رياض هند
در برگريز روي نهاد آن سيه بهار

در هواي تابه نعل ماهيان در آتش است
بس که از تأثير گرما آتشين گرديد آب

چون نسوزد در حريم بيضه بال عندليب؟
گل ز تاثير هوا در غنچه مي گردد گلاب

چون گنهکاران عريانند در صحراي حشر
در بيابان پر آتش جلوه موج سراب

کيمياي شادي عالم که در دوران او
در رحم اطفال مي نوشند جاي خون شراب

ميکشان در پرده شبها صبوحي مي زنند
کرد فيض صبح را در شب مصور ماهتاب

در قدح صهباي روشن مي نمايد خويش را
در کنار هاله دارد حسن ديگر ماهتاب

گر کند صياد دام خود نهان در زير خاک
در کشيدن سنبل سيراب گردد آشکار

نيست در روي زمين جز آستان دولتش
هست اگر خاک مرادي در بساط روزگار

مي خورند از خوشدلي در نوبهار عدل او
در رحم اطفال جاي خون شراب خوشگوار

گر خلد خاري به پاي رهروان در عهد او
از سياست در خطر باشد سرسبز بهار

خضر را در رهنوردي رهبري در کار نيست
بخت سبز او ندارد احتياج مستشار

در نخستين رزم، ملک از زاده اکبر گرفت
در جهاد اکبر او از خسروان شد نامدار

کشتي نوح است در ايام او مهد زمين
گردش جام است در دوران او دور زمان

در زمانش کارواني بي نيازست از دليل
کز سر رهزن بود در راهها سنگ نشان

ز آيينه گيرند اگر پشت در زر
گرفت آب را روي در زر شکوفه

چو مريم که عيسي بود در کنارش
گرفته چنان ميوه در بر شکوفه

بود فتح ها در لواي سفيدش
چو رنگين ثمرها نهان در شکوفه