167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
ديوان امير خسرو
بر سينه خسروش گماريد
در قامت اعتدال باشد
تا در سرم آن خيال باشد
در آينه هم خيال باشد
اي دوست، کرا مجال باشد
در دست من اوفتاده بايد
مي آريي زود يا برآيد؟
رويم به نماز خفتن آيد
از خون جگر طراز دارد
کاندر غم دوستان نسوزد
در ماتم من فلک بمويد
غلغل اندر طارم اعلا زدند
قدسيان در عالم بالا زدند
هيچکس طعم آن شکر نچشيد
در نمازش کجا قرار بود؟
سر نبيند، اگر کله بنهد
کارزو در کنار مي نايد
بزم پر آه آتشين باشد
کاروان در جرس نمي بيند
گوهر خويش را پريشان کرد
جوانمردي عشق چندين نشايد
فرياد هزار باد شبگير
از لطف نمي دهي دمي بار
ماننده آفتاب مشهور
همچنان در سينه پنهاني هنوز
به بازي گوي ديوانه مسازش
بي زحمت خارخار در پيش
حسن چندانکه تواني بفروش
با فراق هزار مرده خويش
دامن کوه در گرفت اينک
سري در خدمت چوگان فرستم
اگر در خاک ريزد استخوانم »
در مانده روزگار خويشم
ور ماند ترا حيات خواهم
ساقيا، در ده شراب روشنم
خاک درگاه خداوند کشم!
نمکي بر کباب مي بينم
روز هجران شمردم و رفتم
همه شب تا به روز بيدارم
پيرايه گر چراغ شب دان
نرخ همه معرفت فروشان
در صومعه کبود پوشان
کند است خيال تيزهوشان
در زير گليم سوکواران
پامال کند جمال بستان
مخرام به ناز در گلستان
در شکارستان عشق انگيختن
همي گردد دل بيکار گونه
مانند سگ حرم نشسته
در ملکت حسن کم نشسته