167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
تذکرة الاوليا عطار
ديوان عراقي
کجا جويم تو را آخر من حيران؟ نمي دانم
که : درآ، درآ، عراقي، که تو خاص از آن مايي
ديوان قاآني
در دلم زان آب تاب و بر رخم زين تاب آب
در تيره شب ماه اي عجب نيکوتر آيد در نظر
بقا مشکل دو پا در گل هوا در دل هوس در سر
ني ني که از اين ابر در آذار در آزار
جمله را در دم درود و جمله را بر لب سلام
در آرد اين سر نه چرخ را چون گوي در چوگان
ديوان محتشم کاشاني
در نزد آتش غيرت به دلم در زد و رفت
باد در کف چون گل از وي بي دلي پا در گلي
ديوان مسعود سعد سلمان
فتح و ظفر در پيش تو نزل بقا بر خوان تو
ديوان فيض کاشاني
در زير سر گو سنگ باش ما را چو بر افلاک پاست
جان من اين درين توئي جان تو آن در آن توئي
ديوان شمس
با مقنعه کي تان شدن در جنگ ما در جنگ ما
حاجت دهد عشقي دهد کافغان برآرد از گزند
تو منشين منتظر بر در که آن خانه دو در دارد
چه سازم من که من در ره چنان مستم که لاتسأل
تا در که را پيدا شود پيدا شود اي جان عم
در عشق شراب است آن در عشق سبوي است اين
بي دل و جان مي نويسد گر چه در انشي است آن
در دل و جان و در نظر منظره هست و جاي نه
گهر در خانه گم کردي به هر ويران چه مي پويي
که مي سوزد در آن جا خوش به هر اطراف ذاالنوني
ديوان وحشي بافقي
که در مي پرورد در بحر و زر مي آکند در کان
فرهاد و شيرين وحشي بافقي
چه در فخر و چه در ننگ و چه در عار