167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
پيام مشرق اقبال لاهوري
خون چمن گرم جوش، اي که نشيني خموش، در شکن آئين هوش، باده ي معني بنوش، نغمه سرا گل بپوش
ديوان اوحدي مراغي
بما سر در نياوردي و سرها رفت در کارت
زيرا که گر در جان نهم، جانم نگنجد در بدن
مرا اين بس که در گنجم به کنجي در جهان تو
ديوان خاقاني
در روي ساقي کن نگه صد باغ رضوان بين در او
ديوان سعدي
وي شور تو در سرها وي سر تو در جان ها
اگر طعنه است در عقلم اگر رخنه است در دينم
فراموشم نه اي وقتي که ديگر وقت ياد آيي
تويي در عهد ما گر هست در شيراز فتاني
مواعظ سعدي
چو خواب آمد چه بر تختي چه در پايان ديواري
گلستان سعدي
ديوان سلمان ساوجي
شکر درخورد و مي در کام و مه در وجه و شب در خور
روان در تن خرد در سر سخن در لب نفس دربر
در بحر عشقش غوص کن، کان در درين دريا بود
به هر بابي که کوشيدم از آن در در نمي آيد
ديوان سنايي
که آنجا باغ در باغست و خوان در خوان و وا در وا
همي خواهم به هر ساعت چه در سرا چه رد ضرا
چون دم آخر نيابي در همه گيتيش يار
در صفوت و بلندي و در لطف و در وقار
ديوان شاه نعمت الله ولي
موئي نگنجد در ميان من آن تو تو آن من
گزيده غزليات شهريار
به خود باز آمدم نقش تو در خود جستجو کردم
کشکول شيخ بهايي
ديوان صائب
اگر راه سخن يابي در آن محفل چه خواهي شد؟
که مه در زير ابر و گنج در ويرانه مي بايد
شمع اگر در دل شب سوز و گدازي دارد
ز خشک و تر چو موج از خوش عناني در عذابم من
ديوان عطار
بس عجب باشد تو را در جعبه گر تيري در است