167906 مورد در 0.08 ثانیه یافت شد.
خسرو نامه عطار
که لعب چرخ با او در ميان بود
ز سنگي موم و مومي سنگ کردي
که شيخ نجد با او هيچکس بود
اگر بر سنگ خواندي در گرفتي
شده توزي لعلش بر سمن چاک
دمي از دل بر آن دلبر همي زد
که چون رعدي فغان از وي برآمد
چنان آتش بآبي کي نشيند
چگونه تاب آرد نيست مشک اين
بصدقه گنج زر را در گشادند
که توزي را بريزد پر تو ماه
تماشا چون گلم دل کرد پاره
چو آن بلبل که اندر گل فتادست
گهي ميزد بصد گونه پر و بال
گهي چون گل قبارا پاره ميکرد
ز شاخ سبز پيش آن گل افتاد
ز آتش دود ديدم مشکل افتاد
که جاي صد هزاران صدقه بيشست
بباغم گفت دل ميخواهد امروز
که گويي آب او هست آب کوثر
ز خجلت در عرق چون حوض ماندم
شکر بر حوض ديدم عقد بستم
بافسون صد پري در شيشه کردي
چه بيست و سي که صد بودند مدهوش
دل از سينه ره صحرا گرفتي