اشتر نامه عطار

بار ديگر چون که بگذشتي از آن
يکسر ديگر در افتادي از آن

پير بار ديگر آن صندوق را
در نهادي و فرو بستي ورا

آن سر از صندوق خاموش آمدي
چون کسي در خواب بيهوش آمدي

تن زدندي آن سران در پيش او
بار ديگرشان نبودي گفت و گو

مرغکان در گرد سرها بي خلاف
مي پريدند اندر آنجا بي مصاف

بي قراري ميکنم اين جايگاه
باز ماندم در درون پرده گاه

چون تويي در اول و آخر همي
بر دل ريشم بنه يک مرهمي

پيک آمد اينک آمد در حجاب
بي خلاف آمد برون او از حساب

رازدار تو منم در پرده راز
پرده را از روي خود برگير باز

جان خود ايثار راه تو کنم
خويشتن را در پناه تو کنم

جان خود در راه خواهم باختن
تا برون پرده خواهم تاختن

پرده ام در ره حجابست و زوال
زان نمي يابم وصال آن جمال

در عجب اينجا بماند و لال شد
همچو آن پير دگر بي حال شد

او بمانده زار و حيران در جنون
تا چه آيد از پس پرده برون

در زمان آن سالک صاحب نظر
ايستاده کرده بد بر وي نظر

آتشي در کل آن پرده فتاد
بعد از آن روي خود آنجاگه نهاد

سوي آن صندوق آتش در گرفت
هر چه بود آنجا بخشک و تر گرفت

آنچنان سرها که در صندوق بود
آتشي افتاد و بانگي مي شنود

ليک اسرار دگر در راه هست
گر نميداني زماني کن نشست

عاقبت هم باز آن جايت برم
در مقام و جاي و ماوايت برم

راز منهم من بدانم در نهان
کي ترا گردد چنين رازي عيان

صبر کن تا تو بمقصودي رسي
زانکه اندر پرده مانده در پسي

آنچه ديدي بيشکي در راه تو
کي شوي از رمز من آگاه تو

آنچه من ديدم ترا از صادقي
در کمال عشق ما تو لايقي

چون تو در پرده فرو ماندي کنون
پيش آرم مر ترا يک رهنمون