اشتر نامه عطار

گفت اي شيخ از کجائي هان بگو
از براي چه شدي در جست وجو

چه طلب داري تو در اين جايگاه
چه همي جويي تو اندر پرده گاه

من چه گويم با تو در اين جايگاه
اين زمانم هست اين جا عزم راه

گفت اي پرسنده اين اسرار تو
زين سخن گفتي و در گفتار تو

من بدانستم يقينت اين زمان
تا چه افتادت در اين دور زمان

دور چرخ اکنون چو در کارت فکند
بر برون پرده يکبارت فکند

پرده درانيم و ما در پرده ايم
همچو تو ما نيز ره گم کرده ايم

هيچکس در پرده او ره نبود
هيچکس از وقت او آگه نبود

بس کسا زين راه آمد در گذشت
ليک زين راه دراز آگه نگشت

اي بسا جانها کزين راه يقين
اوفتاده در چه حسرت ببين

باز گرد و سوي دلبر کن قرار
تا مگر افتد ترا مه در کنار

در درون پرده دستم بست بست
اوفتاده اندرين پرده ز دست

روي سوي راز خود کن اينزمان
تا نباشي باز مانده در جهان

در جهان سفل کن کلي قرار
تا نگردي اندرين ره سوکوار

ورنه اينجاگاه همچون من بباش
ره رو و در راه بس ايمن بباش

گفت من خواهم شدن در راه باز
ليک زآنجا هم بخواهم گشت باز

من بدين اميد در راه آمدم
خود ندانستم ز ناگاه آمدم

عاقبت هم بوي از آن جا در رسد
عاقبت حال مرا هم بنگرد

پير گفتش بر اميدي اين زمان
کام خود يابي زمان ها در زمان

هر که او صبري کند در عاقبت
پيشش آيد عاقبت هم عافيت

همچو ما گر تو چنين جان ميدهي
جان خود در راه تاوان مينهي

زنده است اين کشته در آن جايگاه
همچو تو او نيز بودست او براه

زنده است اين کشته در آن جايگاه
بر مثال تو همي برند راه

اندرين ره همچو تو رازش فتاد
در مقام عشق او سازش فتاد

راز تو چون راز او اندر يقين
در گماني مانده مرد راه بين