ديوان صائب

در قبضه سعي است کليد در روزي
شير از کشش طفل ز پستان بدر آيد

در سوزش دل کوش که در مزرعه امکان
تخمي که شود سوخته از خاک برآيد

در زير فلک همت عالي نتوان يافت
در بيضه محال است پر و بال برآيد

احرامي هر کس بود از پرده پندار
در کعبه رود از در بتخانه برآيد

در بحر سر از حلقه گرداب برآرد
هر کس که کمر در ره سيلاب گشايد

در ديده اين بي بصران عالم انوار
زنگي است که در آينه تارنمايد

در عالم امکان چه قدر جلوه کند عشق
از چرخ در آيينه چه مقدارنمايد

ظاهر نشود در دل نادان اثر حرف
در پيش نفس آينه تار مداريد

در مغز بهاراين چه نسيم است ببوييد
در دست جهان اين چه نگارست ببينيد

آن نوش که در نيش نهان است بجوييد
آن گنج که در کسوت مارست ببينيد

در جامه خودچاک زدن بي سببي نيست
در پيرهن غنچه چه خارست ببينيد

در آستين نگيرد دست کريم آرام
در آتش است نعلش ابري که آب دارد

در زير چرخ هر کس خواهد نفس کند راست
فکر نفس کشيدن در زير آب دارد

ناسازگاريي هست در خوي گلعذاران
کو يوسفي که گرگي در پيرهن ندارد

چون شمع سرگرانان در زير پا نبينند
پاي چراغ نوري در انجمن ندارد

در دامن صدف کي در يتيم ماند
شد گوشوار گردون عيسي چو بي پدر شد

دل در فلک حصاري از راه عقل وهوش است
در لامکان کند سيرجاني که بيخبر شد

در روستاي مشرب هرروز روز عيدست
در شهربند مذهب سالي دو عيد باشد

در امتحان زلفش دل پاي کرد قايم
در پله فلاخن اين سنگ کم نيامد

در پيش پا فتاده است مستي وهوشياري
در هرکه هرچه باشدرفتارمي نمايد

ز شرم عفو نگردد سفيد در صف محشر
کسي که در کف خود نامه سياه ندارد

زبان لاف بريده است در قلمرو معني
حباب قلزم ما باد در کلاه ندارد

سعادتي که دهد خاکمال بال هما را
در آن سرست که در سايه نهال تو باشد

سفر مي کني در رکاب جنون کن
خرد در سفر دست و پايي ندارد

من آن روز در مغز دولت رسيدم
که در استخوان سگ شريک هما شد