اشتر نامه عطار

بگذر اين ره تو ممان در پرده باز
گرنه بازيها کند اين پرده باز

چند ماني در نهاد خويشتن
بگذر از اين پرده هاي جان و تن

پس قدم در راه بنهاد و برفت
برق وار اندر ره افتاد و برفت

مي شد اندر ره عيان اندر نهان
باز ميگرديد او در هر زمان

من چنين حيران در اين راه دراز
تن ضعيف و دل نزار و جان گداز

اين بلاي خلق بر من جور کرد
اين چنين از پرده ام در دور کرد

کار من در عاقبت پيدا شود
تا درين راهم رهي پيدا شود

اين همه سعي تو گردد ناپديد
کي در آن حضرت همي خواهي رسيد

رهنمايم کيست در راه يقين
تا مگر بيرون شوم از کفر و دين

راه مي بريد تا جائي رسيد
خود در آنجاگاه ناگه پرده ديد

رفعت او از بلندي ساز داشت
در درون پرده يک آواز داشت

بود آوازي درون پرده در
بي خود آواز آمدي ز آنجا بدر

بر سر آن خيمه در زير علم
ديد پيري ترک روي دل دژم

نور رويش شعله در زير علم
مي زدي چون برق هر دم دم بدم

از کمال و رفعت او آن جايگاه
داشت تيغي تيز در دستش نگاه

يک تني افتاده سر در پيش او
تن شده بي جان ز زخم نيش او

آن تن افتاده بخون در زار زار
اوفتاده پيش پرده تن نزار

هر زمان در خون طپيدي تن برش
سر نهان گشتي هم از پيش سرش

نور روي او بگرد تن شدي
تا در آن ساعت وجودش بستدي

تيغ لرزان در کف او همچو آب
بوده سبز و آبدار و چون سذاب

هر که زين اسرار ما آگاه شد
در درون پرده مرد راه شد

گرد سر در تيغ او گردان شدي
پرده از هيبت برو لرزان شدي

سر به پيش تيغ گردان آمدي
تن در افتادي و بي جان آمدي

ديد شخصي جسم و دل بگداخته
جان خود در راه حيرت باخته

چون نظر در روي او افکند او
سستيي بر حال او افکند او