اشتر نامه عطار

سال ها گرديده در شيب و فراز
ليک هم مانده درون پرده باز

اوستاد او را بکلي کرده کل
او يقين خود بده در راه کل

سبز خنگي بر نهاده لاجورد
در جهان بسيار ديده گرم و سرد

در صفت هر دم فروتر آمدي
از سوي بالا فروتر آمدي

هر نشيبي را بود ذاتي فراز
هر فرازي را بود در عين راز

گفت اي معني و صورت جمله تو
در بروني و دروني جمله تو

راه از من برتر آمد پيش او
راه پيدا مي شود در نور او

اوستادم اين زمان خودتم ز دست
ذات من گويي در آنجا گم بدست

هم تو آخر رمزي از استاد گوي
تا بدانم حال خود در جست و جوي

راز استادم عياني چند شد
گر چه پاي من کنون در بند شد

پرده را از سوي بالا مي نگر
آن زمان از سوي پرده در گذر

آنچه اول ديده در پرده باز
تو چه ديدي اولين پرده باز

حال ايشان جملگي با او بگفت
راز راز و در زمان اندر نهفت

ليک من هم نيز ازين حيران ترم
در ميان پرده سرگردان ترم

گاه در شيبم گهي اندر فراز
باز مي جويم ز استاد اين نياز

معني ء داري ز من بالاتري
اين زمان در آب تو تشنه تري

در چنين پرده ممان هر جاي باز
ورنه ماني از برون پرده باز

در زمان زان پرده بيند اوستاد
کاين همه ترتيب و قانون او نهاد

زود بگذر رو در آنجا راه جوي
گر تو هستي مرد راهش راه جوي

همچو تو بسيار کس من ديده ام
در مقام عشق صاحب ديده ام

راه تو بر سقف اين پرده درست
در پس اين پرده يک پرده درست

زانکه سهمي با سياست در رهست
تا نه پنداري که راهي کوته ست

اي دريغا در درون پرده
ليک خود را اين زمان گم کرده

اي دريغا اي دريغا اي دريغ
همچو ماهي اين زمان در زير ميغ

تا مگر رويش ببيني در گذار
تا شود اسرار کلي آشکار