اشتر نامه عطار

مرتضي اسرار احمد کل بيافت
گرچه در آخراز انسان ذل بيافت

مرتضي او را بجان تصديق کرد
جان خود در ورطه تحقيق کرد

مرتضي بيشک خدا را يافته
نه چو ما در شوق دنيا تافته

او همه شرح ره تحقيق کرد
تا جهاني در جهان توفيق کرد

گر نه او بودي سخاوت را نشان
کي بدي در روي عالم مهر شان

خواب و بيداريشان هر دو يکيست
خواب صورت بين هميشه در شکي است

اي من از تو تو ز من در کل حال
اي مرا کلي مراد لايزال

هست اين ره پر ز درد و پر ز رنج
رنج بگذاري در آيي سوي گنج

اين جهان را ترک گيري در خوري
تا برون آئي ز نيکي و بدي

چند در صورت شويد از هر صفت
معرفت آنجاست آنجا معرفت

معرفت را زين جهان حاصل کنيد
خويشتن در آن جهان واصل کنيد

صورت خود در ميان آريد کل
وارهيد و بگذريد از عين ذل

اين جهان را کل فرا خواهيد دهيد
منت حق در ميان جان نهيد

هر چه آن از حق يقين آمد بگفت
در معني جملگي يکسر بسفت

چون محمد رفت از صورت برون
جان ما افتاد در درياي خون

روز و شب هم صحبت او بوده اي
روز و شب در صحبتش آسوده اي

ذات او با حق يکي بد در صفت
پر بد از ادراک و علم و معرفت

گفت در خواب اينسخن با من بر از
من بخواهم گفت اين اسرار باز

گر بداني پيش کس هرگز مگو
تا نباشد در ميانه گفت و گو

گر تو اين اسرار داري در نهان
روي بنمايد حقيقت جاودان

گر تو اين اسرار داري راهبر
بعد از آن در قرب جانت راه بر

تا نگردد چشم دل بيناي راه
کي تواني کرد در رويش نگاه

راز را در ياب آنگه باز شو
از مقام زاغ تو شهباز شو

سيب در آئينه ها پيدا شود
همچو جان و جسم و دل يکتا شود

چون تو در آئينه هرگز ننگري
از همه کون و مکاني برتري