اشتر نامه عطار

لشکر و گنجم همه در دست او
بود زان من ولي پيوست او

پيش من بودي چه در روز و چه شب
مرد حکمت بود با راي و ادب

در همه وقتي ورا کردم امين
مثل او ديگر نبود اندر زمين

هر حکيمي را که بودي در جهان
پيش او رفتي و پرسيدي نهان

چند سوزي اندرين جاي دژم
او فتاده در غم و رنج و الم

گفت ايشانرا که عمري در غمم
اندرين خلوت ز بهر ماتمم

ماهروئي آمد از ديوار و در
گفت با من رازهاي بي شمر

در سوي خيل و حشم خواهم شدن
پيش فرزندان و زن خواهم شدن

راز داني صاحب رمز و اصول
در ميان قوم مانده او قبول

چون گذشت او را شبي از سر گذشت
مهر و ماه او همه غم در نوشت

هر دمش کاري دگر در پيش بود
هر دم او را سلطنتها بيش بود

من چه دانستم که اويم دشمنست
در پي قصد من و خون منست

بد وزيري مر مرا مردي بزرگ
در همه کاري ابا هوش و سترگ

در همه فن خرده دان و خرده گير
بود حاکم گرچه او بودي وزير

حکمت و طب داشت بي حد و قياس
در بزرگي بود او مردم شناس

بس کتب از خويش کردي پايدار
در علوم او بدي عالم نظار

ملک من زو بود با راي نظام
در همه کاري بدي با فر و کام

گفت عاشق بر زنم اين سست پي
در فعالش بيخبر بودم ز وي

در حرم يک روز بود او با وزير
پيش ايشان آمد آن بدر منير

گفت من رازي که دارم در دلم
با تو تقريري کنم زين مشکلم

کار افتد در خلل ناگه ترا
شه کند بيرون ازين جاگه ترا

در زمان برخواست او از جاي خود
پس وزير آورد زير پاي خود

دست زد تا زن در آرد پيش خود
زانکه عاشق گشته بود و بي خرد

پس کنيزان گرد او اندر شدند
جملگي در قصد خون او بدند

کردم آهنگ جدل در پيش او
پر ز درد و پر زکين و فتنه جو