اشتر نامه عطار

شاهباز از حضرت حق آمدست
راز اين در روح مطلق آمدست

عاشق آسا در طواف کعبه آي
زنک شرک و کفر از دل برزداي

شاهباز جان بدست شاه ده
بعد از آن رو در سوي درگاه نه

شاهباز عالم جانان توئي
يک دو روزي در صور مهمان توئي

لامکان بگذاشت و آمد در مکان
بي زمان آمد بسوي اين زمان

چون نباشد صورتت با نور جان
کي بود عقلت در اسرار و عيان

اي گرفتار آمده در بند و دام
هيچ از معني نديده جز که نام

اي گرفتار آمده در بند تن
مي ندانستي تو قدر خويشتن

دام دنيا بند در پايت فکند
هر زمان از جاي برجايت فکند

جهد کن تا برپري زين دامگاه
چون ز دام آئي روي در پيش شاه

عاقبت در پيش شه خواهي شدن
راز دار حضرتش خواهي بدن

شاه رابشناس از دام آبرون
تا شوي در حضرت او ذوفنون

شاهباز جان کسي داند که او
در دو عالم باز داند قدر او

شاهباز جان، تو در صورت مهل
کو گرفتارست اندر بند گل

شش جهت ديده قياس عقل کل
در صفات خود فرومانده بذل

اين کسي دانست کز خود در گذشت
راه جسم و جان و دل اندر نوشت

اين کسي داند که او عاشق بود
در فناي عشق کل صادق بود

اين کسي داند که در آتش رود
ار بسوزد جانش کلي خوش شود

آدم آمد تا سر آن دامگاه
چون کند عاشق بغيري در نگاه

آدم از اول فنا بد در فنا
بيخبر زين دامگاه پر بلا

کل بد و آدم بصورت جزو بود
بود در آخر باول خود نبود

شم و فم و سمع با او يار شد
آدم آنگه در سلوک کار شد

عشق در يک لحظه صد آدم کند
عشق رنگ آميزي عالم کند

عشق شهباز دو عالم آمدست
گرچه در صورت ب آدم آمدست

هر که او از دست شه معني برد
در هواي لامکان دايم پرد