اشتر نامه عطار

راه عشقست اين وراه کوي دوست
راه رو تا دررسي در کوي دوست

اندرين ره رازها بر گفته اند
در معني را بمعني سفته اند

باز بعضي در صور يک بين شدند
باز بعضي مانده و خودبين شدند

باز بعضي خوار مانده در جنون
باز بعضي گفتشان آمد فنون

باز بعضي خوار و ناپروا شدند
در ميان خلق، تن رسوا شدند

باز بعضي تن ضعيف و جان نزار
خرقه در فقر کردند اختيار

باز بعضي کنج بگزيدند و درد
تا فناي شوق آيد در نبرد

باز بعضي ناطق و پرگو شدند
در بر چوگان تن، چون گو شدند

باز بعضي در جدل جهال وار
آمدند و قيل کردند اختيار

باز بعضي کنج کردند اختيار
تن فرو دادند در صبر و قرار

باز بعضي عقل را عاشق شدند
در مقام عقل خود صادق شدند

باز بعضي عاشق و حيران شدند
در ره توحيد، بي برهان شدند

برگذر زين چار طبع و شش جهت
تا به بيني کل جان، در عافيت

آنکه او در قيد دنيا مبتلاست
او کجا مستوجب راه بقاست

آنکه او شايسته آيد پيش شاه
کي تواند کرد در غيري نگاه

آنکه او در صحبت سلطان بود
هر چه گويد پادشه را آن بود

راز سلطان گوش داري در دلست
حل شود اين جايگه هر مشکلست

هر که او در پيش شه شد رازدار
زان توان دانست هر ترتيب کار

راه کن تا بر در سلطان شوي
ورنه تو چون چرخ سرگردان شوي

راه کن در گفت وگوي تن ممان
سر اسرار حرم را باز دان

قافله رفتند و تو در خوابگاه
کي تواند کرد، مرد خفته راه

بود وقتي در ره حج قافله
راه دور و رهروان پرمشغله

در ميان قافله بد رهروي
هر دو گوشش بود کر، مي نشنوي

رفت و کر از خواب خوش بيدار کرد
اين سخن در گوش کر تکرار کرد

مرد گفت اي کر چرا درمانده
بر مثال حلقه بر در مانده