اشتر نامه عطار

ناگهان در خواب اندر خواب ديد
صورتي چون ماه و خور گشتي پديد

خواست تا او را بگيرد در کنار
کرد از وي ناگهان حوا کنار

غيرت حق در وجودش کار کرد
بعد از آن انديشه بسيار کرد

آنچه آدمرا بخوابش مي نمود
در زمان از صنع او پيدا ببود

آدم از آن خواب خوش ناگه بجست
در دو چشم خويش ماليد او دو دست

آدم از عزت چنان در عز فتاد
تاج بر فرق جهاندارش نهاد

هر زمان در منزلي و گوشه
پيش او مي رست هر جا خوشه

مانده حيران دررخ آن دلنواز
در حقيقت بود اندر عين راز

ليک ابليس لعين در جست وجوي
خوار و ملعون گشته رفته آبروي

جان او در تف نار افتاده بود
کار او بس خوار و زار افتاده بود

بر در جنت نشست او، سالها
تا همه معلوم کرد احوالها

بود در پهلوي حوا شادمان
بد نشسته بر سر تخت روان

هر کجا ابليس مي شد از نخست
يک دو سه خوشه در آنجا مي شکفت

خواست تا او را برد از ره برون
فعل مس الجن، باشد در جنون

هر چه هست و بود و آيد در وجود
شبنمي دان آن هم از درياي جود

يفعل الله مايشا حق گفته است
در اين اسرار معني، سفته است

هر چه حق خواهد بباشد در زمان
بي خبر زين راز آمد جسم و جان

هر چه حق خواهد کند در قادري
اين بدان اي بيخبر گر ناظري

در ازل او سر يکايک ديده است
اين کسي داند که صاحب ديده است

در ازل بنوشت هم خود باز خواند
خود براند از پيش و هم خود باز خواند

در ازل حکمي که رفته آن بود
مرگ را آخر درين تاوان بود

هر که خواهد برگزيند از ميان
جهد کن تا خود نه بيني در ميان

عاقبت چون حکم ايزد کار کرد
آدم انديشه در آن بسيار کرد

چون قضاي رفته بد گندم بخورد
ناگهان افتاد در اندوه و درد

از بهشت عدن ما بيرون شويد
همچنان در نزد خاک و خون شويد