هيلاج نامه عطار

خدا با اوست ديد يار دارد
در اينجا بيشکي ديدار دارد

هر آنچيزيکه فرمائي در اينجا
حقيقت آن کنيم اي پير دانا

نظر کردم آنگهي در سوي منصور
پس آنگه گفت با او شيخ پرنور

تو ميداني مرا اسرار ما را
رياضت يافتستيم در بقا را

تو ميداني سر اسرار ما را
رياضت يافتستم در بقا را

تو ميداني وصول من دراينجا
حقيقت بين تو جاي من در اينجا

تو ياري راز ما داني حقيقت
يکي اذتي تو در نقش طبيعت

خلاصم ده ازين زندان صورت
که تا در جزو و کل باشم ضرورت

بحکم شرع آنگه کل بسوزان
در آتش تا کنم از دل فروزان

بسوزانم در آتش پاي تا سر
ز من بشنو چو هستي شاه و سرور

بناز ما بسي جانها بناز است
نمود ما حقيقت در نياز است

کنون ايشيخ اين اعوام مسکين
بصورت اندرين شورند و در کين

مراد اينهمه در کشتن ماست
مراد ما هم از برگشتن ماست

نميدانند که ايشانرا فنايست
ز بعد آن فنا در ما بقايست

اگر نه عشق باشد باز ايمان
کجا يابد خلاصي در يقين جان

تمامت راه ما دارند در پيش
چه سلطان و چه دربان و چه درويش

کنون ما را فناي خويش آمد
در اينجاگه بقاي خويش آمد

خدا ديديم شيخا در دل و جان
ابا ما گفت هر دم را ز جانان

اناالحق زد خود و خود عشق بازد
يقين در ذات خود سر ميفرازد

چنان خود ديد شيخا در زمانه
که جز او مي نديدش جاودانه

خدا با ما و در هر جا که بيني
خدا مي بين اگر صاحب يقيني

چه شه اينجاست و آنجا در ميان باز
حقيقت صورتم انجام و آغاز

ابا او هر زمان در عين گفتار
هميگويد بيانها بر سر دار

در امروزش عيان مي بينم اينجا
ابا خلق جهان مي بينم اينجا

ولي اين بار جوهر آشکار است
صدف در پيش چشمش تازه بار است