هيلاج نامه عطار

باو گفتم که او ايندم کجايست
تو ميداني که ايندم در چه جايست

بگو اسرار او تا من بدانم
در اين سر نهان روشن بدانم

تو او را ديد خواهي جاودانه
ازو بنگر رموزش در ميانه

نمودي باز بين از واصل راه
که او ديده است بيشک در مکان شاه

چو سر عشق در منصور آمد
از آن درآخر او مشهور آمد

چنان ايندم دمي دارد در آفاق
که جز او نيست اندر جزو و کل طاق

همه با دست اينجا در حقيقت
سپرده او يقين راه شريعت

همه يار است ره بسپرده اينجا
نه همچون ديگران در پرده اينجا

چنان در سر قربت پايدار است
که گوئي دايما بر روي دار است

حقيقت ذات حق در اوست موجود
ميان عاشقان کل اوست موجود

يقين منصور حق در کاينات اوست
نمود واصلان و سر ذات اوست

ازل را با ابد کردست پيوند
در آنجاگه گشاده بند از بند

هر آن قدري که آنجا يافت احمد
که بد در عشق محمود و مؤيد

از آن منصور احمد بود در راز
که اسرار يقينم گفته سرباز

از آن او را حقيقت کل معاني
که زد دم در يقين از من رآني

يقين منصور از وي گشت حاصل
مر او را جان جان در عشق واصل

ازو منصور اينجا در يقين است
خدا گشته بکلي پيش بين است

ازو منصور دم زد آخر کار
کنون خواهد شدن در آخر کار

در آندريا من او را دوش ديدم
ز عشق او را به کل بيهوش ديدم

چنان مستغرق درياي لا بود
که گوئي در جهان عين فنا بود

بسي بگريست دمدم شاه عشاق
صدا زد آنگهي در کل آفاق

اناالحق نيز ما با او هم بگفتند
صدفها در معني هم بسفتند

دمي خوش من که خضرم اندر اينجا
از آن بگشاد کل بر من در اينجا

درم بگشاد آندم در نمودار
ز هر سو باز ديدم من رخ يار

ز نانگه روي در سوي من آورد
که ايخضر از چه هستي صاحب درد